GESCHIEDENIS VAN DE FILOSOFIE    

  PHILO: LOGOSBEGRIP  

De godsvoorstelling van Philo is ver verwijderd van de oudtestamentische.

God is bij Philo van alle menselijke bepalingen ontdaan, hij is de volstrekt onbepaalbare en onkenbare, die in onbereikbare verte boven alles troont.

Het zou in tegenspraak zijn met de waardigheid van zulk een God, indien hij bij de schepping van de wereld zelf de stof onmiddellijk had aangeraakt.

Hij bedient zich tot verwezenlijking van zijn wil ten aanzien van de stoffelijkheid van onstoffelijke krachten 'die hun ware naam Ideeën heten'.

Hier zien wij de band met Plato.

Het geheel der Ideeën echter - en hier kunnen wij mogelijkerwijs invloed van de Stoa waarnemen, al wordt dan bij hen het begrip ook anders opgevat - is de Logos, de wereld bestierde Rede.

De Logos is met God identiek, maar bekleedt de tweede plaats na God.

Philo noemt hem 'Gods Zoon'.

Hij is de middelaar tussen God en de mensen en de voorspraak voor de mensen bij God.

Het is duidelijk dat latere christelijke gedachten reeds hier hun oorsprong vinden.

📘 Kernpunten uit Philo's Logosbegrip

• Godsbeeld van Philo Philo beschrijft God als volledig onkenbaar en onbepaalbaar, ver verwijderd van menselijke eigenschappen. God staat boven alles en raakt de materie niet direct aan.

• Schepping via Ideeën In plaats van zelf de stof aan te raken, gebruikt God onstoffelijke krachten, die Philo aanduidt als “Ideeën”. Dit sluit aan bij Plato’s filosofie.

• De Logos als wereldrede Het geheel van Ideeën vormt de Logos: een rationeel principe dat de wereld bestuurt. Hier is mogelijk ook invloed van de Stoa zichtbaar.

• Logos als middelaar De Logos is identiek aan God, maar staat op de tweede plaats. Philo noemt hem “Gods Zoon” en ziet hem als tussenpersoon tussen God en de mens.

• Voorloper van christelijke ideeën Philo’s concept van de Logos als middelaar en “Zoon van God” vormt een duidelijke inspiratiebron voor latere christelijke theologie.