GESCHIEDENIS VAN DE FILOSOFIE    

  PLATO: ZIEL EN ONSTERFELIJKHEID  

De menselijke ziel is volgens Plato uit drie functies opgebouwd: denken, wil en begeerte.

Het denken heeft zijn zetel in het hoofd, het gevoel in de borst, de begeerte in het onderlijf.

Alleen het denken, de geest, vormt het onsterfelijke bestandsdeel, dat zich bij het intreden van het lichaam met de overige verbindt.

De onsterfelijke ziel heeft noch begin noch einde en is wat wezen betreft een met de wereldziel.

Al onze kennis is wederherinnering uit de oorspronkelijke staat en de vroegere belichamingen van de ziel.

'Daar nu de ziel onsterfelijk is en vele malen geboren en zij alle dingen die hier en in de benedenwereld zijn, heeft gezien, is er niets wat zij niet ervaren heeft en het is daarom niet te verwonderen, dat zij in staat is zich de deugd en al het andere te herinneren, wat zij toch vroeger reeds geweten heeft.

Want gezien het feit dat de gehele natuur onderling verwant dat de gehele natuur onderling verwant is en de ziel alles heeft meegemaakt, is er niets dat verhindert dat hij die maar aan een kleinigheid herinnerd wordt, iets wat bij de mensen leren heet, al het overige uit zichzelf vindt, mits hij moedig is en onverpoosd in het zoeken.

Want het zoeken en leren is geheel en al herinnering.'