KRISHNAMURTI: LAAT HET VERLEDEN LOS        

  HET IS VRESELIJK IDEALEN TE HEBBEN  

Indien u ziet wat zich in uw dagelijks leven, uw dagelijkse activiteiten afspeelt - wanneer u een pen opneemt, wanneer u praat, wanneer u uit rijden gaat, of wanneer u alleen in het bos wandelt - kunt u dan in een ademtocht, met een blik uzelf kennen, eenvoudigweg zoals u inderdaad bent?

Wanneer u uzelf kent zoals u is, dan begrijpt u de gehele structuur van 's mensens streven, zijn teleurstellingen, zijn huichelarijen, zijn zoeken.

Om dit te kunnen doen moet u geweldig eerlijk zijn met uzelf, door uw gehele wezen.

Wanneer u handelt volgens uw principes is u oneerlijk, omdat wanneer u handelt volgens wat u denkt dat u zou moeten zijn, u niet is wat u bent.

Het is een vreselijk iets idealen te hebben.

Indien u idealen hebt, meningen of principes, kunt u onmogelijk direct naar uzelf kijken.

Kunt u dus geheel negatief, geheel rustig zijn, niet denkend, noch angstig, en toch uitzonderlijk, hartstochtelijk levend zijn?

De geestestoestand waarin het niet langer mogelijk is ergens naar te streven, is de waarlijk religieuze geest en in die geestestoestand zult datgene, wat waarheid, of werkelijkheid of zaligheid of God of schoonheid of liefde genoemd wordt, kunnen tegenkomen.

Het kan niet uitgenodigd, niet opgezocht worden, omdat de geest te onnozel is, te klein, uw gevoelens te onecht, uw manier van leven te verward om die grootheid, dat geweldige iets, in uw kleine huis te nodigen, in uw kleine, platgetrapte en bespuwde levenshoekje.

U kunt het niet uitnodigen.

Om het uit te nodigen moet u het kennen en u kent het niet kennen.

Het doet er niets aan toe wie het zegt, maar wie zegt: 'ik ken het', kent het niet.

Op het moment dat u zegt het gevonden te hebben, heeft u het niet gevonden.

Indien u zegt dat u het ervaren heeft, heeft u het nooit ervaren.

Dit zijn allemaal manieren om een ander - uw vriend of uw vijand - uit te buiten.

Men vraagt zichzelf af of het dan mogelijk is dit iets tegen te komen zonder het uit te nodigen, zonder te wachten, zonder te zoeken of te onderzoeken - dat het er zomaar opeens is, als een koeltje dat binnenkomt als je het raam openlaat?

Je kunt de wind niet uitnodigen, maar je moet het raam openlaten, wat niet betekent, dat je in een toestand van afwachten bent; dat is een andere vorm van misleiding.

Het betekent ook niet dat je moet openstellen om iets te ontvangen; dat is een andere vorm van denken.