KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

  LEVEN IN FRAGMENTATIE  

Om dus te zien 'wat is', om de hele betekenis te zien van 'wat is', moet de geest fris, helder en onverdeeld zijn.

En dit betekent een nieuw probleem; hoe kun je kijken, zonder deze scheiding - het 'ik' en het 'niet-ik', het 'wij' een 'zij'.

Zoals we gezegd hebben, kijk je naar jezelf, sla je jezelf gade door middel van de woorden van de spreker.

Daarbij is het de vraag: hoe moet je waarnemen?

Ik weet niet of je eigenlijk ooit wel eens bij deze vraag hebt stil gestaan.

Hoe kijk je, hoor je, neem je waar? - niet alleen jezelf, maar de lucht, de bomen, de vogels, je buurman, de politicus.

Hoe kijk je en luister je naar elkaar.

Hoe kijk je naar jezelf?

De sleutel tot dit waarnemen schuilt in het zien van dingen zonder scheiding.

Kan dat ooit gebeuren?

Je hele leven is verbrokkeld.

We zijn in onszelf verdeeld, vol tegenstrijdigheid.

We leven in fragmentatie - wat absoluut een feit is.

Een van deze vele fragmenten denkt dat het bevoegd is om waar te nemen.

Hoewel het zich door vele associaties tot autoriteit heeft opgeworpen, blijft het een fragment, te midden van de vele fragmenten.

En dat ene fragment kijkt en zegt: 'ik begrijp het, ik weet wat de juiste handelswijze is.'

In de fragmentatie, verbrokkeldheid, tegenstrijdigheid, verkeren de verschillende fragmenten in onderling conflict.

Je weet dat dit een feit is, als je het hebt waargenomen.

En we trekken de conclusie dat er niets aan gedaan kan worden, dat er niets aan te veranderen is.

Hoe kan deze fragmentatie weer heel gemaakt worden.

We realiseren ons dat om harmonieus, ordelijk, zinvol en gezond te kunnen leven aan deze scheiding tussen het 'jij' en het 'ik' een einde moet komen.

Maar we zijn tot de conclusie gekomen dat dit niet mogelijk is - dit is de dode last van 'wat is'.

Daarom bedenken we theorieën, we wachten op genade, of iets van hogerhand - of hoe je het ook noemen wilt - dat ons op wonderbaarlijke wijze zal verlossen.