DE LEVENSWEG VAN KRISHNAMURTI 

  STERVEN BETEKENT HET EINDE VAN HET GEKENDE  

Sterven betekent de beëindiging van het gekende.

Het betekent de beëindiging van het lichamelijke organisme, het ophouden van heel dat geheugen dat ik belichaam, want tenslotte ben ik niets anders dan geheugen, dan herinnering.

En ik ben er bang voor dat alles los te laten, en dat is wat sterven zeggen wil.

De dood betekent het eind van alle gehechtheden, met andere woorden: al levende sterven, niet met een afstand van bijvoorbeeld vijftig jaar in afwachting van een ziekte die er een eind aan maakt.

Het wil zeggen dat je met al je vitaliteit, je energie en je intellectuele vermogens en met inzet van heel je gevoel leeft en dat je tegelijk aan al wat bepaalde gevolgtrekkingen, bepaalde hebbelijkheden of stokpaardjes, ervaringen, gehechtheden en gekwetstheden zijn, een eind maakt en sterft.

Het betekent dat je al levende tevens met de dood leeft.

Dan is het sterven niet langer iets veraf, dan is de dood niet iets dat aan het eind van je leven ligt en veroorzaakt wordt door het een of andere ongeval, door ziekte of ouderdom, maar veel meer de beëindiging van alles wat te maken heeft met herinnering - dat is sterven, namelijk een sterven dat niet los staat van het leven.

🔍 Samenvatting van de pagina “Sterven betekent het einde van het gekende” van Krishnamurti:

Deze tekst reflecteert op de betekenis van sterven vanuit een filosofisch en spiritueel perspectief. Hier zijn de kernpunten:

• Sterven is het einde van het gekende: Krishnamurti beschouwt sterven als het beëindigen van alles wat we kennen—herinneringen, gewoontes, gehechtheden en het fysieke lichaam.

• De mens is geheugen: Hij stelt dat we in essentie bestaan uit herinneringen en dat de dood het loslaten daarvan betekent.

• Levend sterven: In plaats van de dood te zien als iets dat pas aan het einde van het leven komt, pleit hij voor een vorm van sterven tijdens het leven—het loslaten van psychologische bagage, gehechtheden en conditioneringen.

• Dood als deel van het leven: Door sterven niet te scheiden van het leven, maar het te integreren, ontstaat een dieper begrip van wat het betekent om werkelijk te leven.

• Geen angst voor de dood: Als men leert te sterven aan het bekende terwijl men leeft, verdwijnt de angst voor de dood.

📘 Deze visie nodigt uit tot introspectie: durf je het bekende los te laten om werkelijk vrij te leven?