KRISHNAMURTI: DE ENIGE REVOLUTIE 

  TRADITIE EN ZEKERHEID  

Het verleden meedragen in het heden, de beweging van het heden vertalen in termen van het verleden, vernietigt de levende schoonheid van het heden.

Dit en bijna ieder land gaat gebukt onder de traditie, die zich zowel in de hoge plaatsen als in de dorpshut heeft verschanst.

De traditie heeft niets heiligs, hoe oud of modern ze ook moge zijn.

Het brein draagt de herinnering aan gisteren, de traditie, mee en heeft die niet laten gaan, omdat het iets nieuws niet onder het oog durft te zien.

De traditie wordt onze zekerheid en wanneer de geest zich zeker voelt, is zij in verval.

Men moet de reis onbelast, als vanzelf, zonder enige inspanning ondernemen, zonder bij enig heiligdom, of monument, of bij enige sociale of religieuze held te blijven stilstaan - alleen met schoonheid en liefde.

'Maar wij monniken zijn altijd alleen, is het niet?' Vroeg hij.

'Ik heb afstand gedaan van de wereld en een gelofte van armoede en onthouding afgelegd.'

U is niet alleen, omdat gelofte u bindt - zoals ook de man die een gelofte aflegt bij zijn huwelijk.

En als ik u erop mag wijzen, u is niet alleen, omdat u Hindoe is, zoals u ook niet alleen zou zijn als Boeddhist, een Moslim, een Christen of een communist waart.

U is gebonden en hoe kan iemand alleen zijn als hij gebonden is, als hij zich heeft overgeven aan ideeënvorming, die haar eigen activiteit met zich brengt?

Het woord zelf, 'alleen', betekent wat het zegt - onbeinvloed, onschuldig, vrij, een geheel, niet in stukken gebroken.

Wanneer u alleen is, kunt u in deze wereld leven, maar u zult altijd een buitenstaander zijn.

Enkel in het alleen-zijn ken er volledige actie en samenwerking bestaan; want liefde is altijd een geheel.