KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

  WORDEN: HEDEN - VERLEDEN - TOEKOMST  

Een van de merkwaardige dingen in het leven is dat we geconditioneerd zijn door het werkwoord 'worden', want hierin liggen zowel heden, verleden als toekomst besloten.

De hele religieuze conditionering is op dit werkwoord worden gebaseerd; hemel en hel, alle vormen van geloof, alle verlossers en alle buitensporigheden hangen ermee samen.

Kan een mens zonder dat werkwoord leven - wat betekent leven zonder verleden, zonder toekomst?

Het betekent niet 'in het heden leven' - je weet niet wat het betekent in het heden te leven.

Om volledig in het heden te leven moet je de aard en de structuur van het verleden kennen, en je bent het zelf.

Je moet jezelf zo volledig kennen dat er geen verborgen hoeken meer over blijven; 'jezelf' is het verleden, en dat zelf bestaat dank zij het werkwoord 'worden', bereiken en herinneren.

Probeer te ontdekken wat het psychologisch, innerlijk, betekent zonder dit werkwoord te leven.

Wat betekent sterven?

Waarom zijn we daarvoor zo vreselijk bang?

In heel Azië geloven mensen in reïncarnatie; hierin schuilt veel hoop - ik weet niet waarom - en er wordt voortdurend over gesproken en geschreven.

Als je kijkt naar wat incarneert, wat is dat dan - het hele verleden, al je ellende, al je verwarring, alles wat je nu bent?

En je denkt dat dit ik (je gebruikt hiervoor het woord ziel) iets permanents is.

Is er iets in het leven wat duurzaams in je is en daarom houd je de dood op grote afstand, kijk je er nooit naar, omdat je jezelf als iets heiligs beschouwt.

Je hebt dan 'tijd' - tijd tussen 'wat is' en wat onvermijdelijk zal gebeuren.

Of je projecteert je leven in de toekomst en gaat door zoals je nu bent, hopend dat er zoiets zal zijn als wederopstanding, reïncarnatie of je sterft elke dag; sterf aan jezelf, je ellende, je smart; je schudt elke dag die last van je af, zodat je geest fris, jong en onschuldig blijft.