MAHARISHI: DE WEG TOT HET ZELF 

  HET ZOEKEN NAAR HET ZELF  

Nemen niet alles wezens onwillekeurig hun 'ik' waar, dat ze immers in al hun ondervindingen ervaren: 'ik kwam - ik ging - ik deed - ik was'?

Vraagt ge, wat het is, dan wordt ogenschijnlijk het lichaam ermee bedoeld, omdat bewegingen en andere verrichtingen lichamelijk zijn.

Indien het lichaam aan deze ik-voorstelling beantwoordde, dan zou deze niet voor de geboorte hebben bestaan, dan bestond zij uit de vijf elementen (aarde, water, vuur, lucht, aether), die het lichaam vormen; zij zou in de droomloze slaap, waar ons het ik ontglipt, ver van ons verwijderd zijn en zou tenslotte met het lichaam sterven, - dat kan niet.

Deze ik-voorstelling, die te eniger tijd in het lichaam opstijgt, heet ook het ego, of niet-weten, waan, onreinheid en individualisatie.

Alle heilige schriften hebben het peilen van het Zelf tot onderwerp; zij verklaren dat de vernietiging van de ik-voorstelling verlossing betekent.

Kan het lichaam, bewusteloos als een stuk hout, licht zijn en zich als ik gedragen? 

Neen!

Schuif daarom dat lichaam, dat een lijk gelijk is, ook als ware het een lijk terzijde.

Fluister zelf niet eens: 'ik' - maar vraag gespannen naar binnen: 'wat is het, dat in Uw hart als 'Ik' straalt?'

Indien ge boven de tijdelijke en schoksgewijze stroom van voorstellingen en opwellingen kunt uitkomen, dan verheft zich voor U, zwijgend en onwillekeurig, iets gestadigs en onveranderlijks in Uw hart: een besef 'IK-IK'.

Kunt ge er onafgebroken bij blijven, dan zal het de ik-voorstelling in Uw lichaam geheel oplossen en vernietiging en zelf zal het verdwijnen als een witte vlam van brandende kamfer, die dooft.

Wijze en heilige boeken zeggen, dat dit de bevrijding is.

Het ego in de gedaante der ik-voorstelling is de wortel van de boom aller waanvoorstellingen: wordt deze vernietigd, dan is alle waan geveld.

Hecht niet aan de velerlei voorstellingen, die bij het zoeken naar het Zelf in de beginstadia van Uw oefeningen zich voordoen.

Houd er U afzijdig van: een objectief toeschouwer zonder hartstocht, die tot zich zelve zegt: 'er gebeure wat er gebeure, ik kijk slechts toe.'

Indien ge U gestadig in deze houding oefent en er zonder wankelen in verblijft, dan lost het Zelf de ik-voorstelling in het lichaam op.

Zij is de wortel van alle moeilijkheden bij de voortgang op het geestelijke pad.

Alleen deze lichte weg, om het 'ik' uit te doven, verdient de namen 'bhakti' (gelovige overgave), 'jnana' (besef), 'yoga' (oefening van vereniging met God) of 'dhyana' (concentratie in innerlijke aanschouwing).

De voorstelling 'ik ben het lichaam' omvat zowel de drie sferen van het lichamelijk-geestelijk bestaan in waken, droom en droomloze slaap als de vijf omhulselen, die het lichaam vormen: wanneer zij wordt opgeheven, dan valt van zelf al het overige af, want dit hangt met haar samen.

Ge hoeft er geen moeite voor te doen, het apart uit te schakelen, want de heilige geschriften verklaren: alleen de voorstelling is gebondenheid.

Daaruit concluderen zij, dat de beste weg is, om het manas, in de gedaante der ik-voorstelling, over te dragen aan het goddelijke, het Zelf en zich daarbij zeer stil te houden en niet af te dwalen.

Het Zelf is in zichzelf stralend licht.

Men doet evenwel beter, er zich geen beeld, geen voorstelling van te maken.

De voorstellende fantasie op zichzelve betekent al een gebondenheid.

Het Zelf is uitstraling, generzijds van duister en licht, - het voorstellingsvermogen moet zich dat in het geheel niet afschilderen, dat leidt alleen maar tot gebondenheid, terwijl het Zelf onwillekeurig en volledig licht is, dat uit zichzelf bestaat.

Het zoeken naar het Zelf, wanneer dat gebeurt in de vorm van innerlijke concentratie en gelovige overgave aan het goddelijke, verdiept zich, totdat manas in het Zelf opgaat, wat tot bevrijding leidt: tot onuitsprekelijke zaligheid.

De grote wijzen hebben geleerd: slechts door een vol overgave zoeken naar het Zelf verwerft ge de bevrijding.