MAHARISHI: DE WEG TOT HET ZELF 

  IK BEN HIJ  

De monding van het hart is gesloten, het innerlijk van die monding ligt in dicht duisternis gehuld, dat de erfenis uit vroegere levens houdt omsloten.

Alle aderen van het lichaam komen daarin uit, daar is de plaats van de levensstroom, van het manas en van het licht.

Daar, binnen in de lotus van het hart, heeft de Heer zijn tehuis en straalt daarin: hij is de Heer van het Heiligdom.

Wanneer het gevoel 'ik ben HIJ' in de betekenis van 'ik ben de Heer van het heilige, van het heiligste', dank zij gedurige oefening zo vast in U wordt als de voorstelling 'ik' in Uw lichaam woont en wanneer ge als de 'Heer' in al zijn reinheid, vergaat als duisternis voor het zonlicht het argeloos geloof, dat het sterfelijk lichaam het Zelf is.

Ruim de erfenis van vroegere levens: alle impulsen en neigingen van het manas, op, door gestadige, voortdurende bespiegelingen in Uw hart: 'ik ben de genadige Heer (d.i. Shiva), ik ben het licht van rein innerlijk-zijn, dat onbeschrijfelijk is'.

Hij is het stralend licht van louter innerlijk-zijn, die alle voorwerpen der vijf zintuigen bewust heeft uitgestoten, het Zelf ervaren heeft en zijn vestiging in het Eeuwig-werkelijke heeft gevonden.

Zeg: hij zwaait de diamantschitterende blikschimschicht en is de dood van de dood; hij is de held, die over de dood zegeviert.

Is het manas de erfenis aan impulsen en neigingen kwijt geraakt, dan blijft het zuiver en onberoerd, ook wanneer ge Uw werk verricht: het is alsof ge iemand iets liet vertellen, terwijl onderhand Uw gedachten hun gang gaan.

Indien evenwel het manas nog volgezogen is met aandriften uit vorige levens, dan werkt het, daarin bevangen, zelfs indien ge werkeloos bent.

Het gaat U als iemand, die slapend op zijn bed ligt, maar in de droom een berg beklimt en in de afgrond stort.

Zoals een reiziger, in diepe slaap verzonken, niet merkt dat de wagen stilhoudt, en de paarden worden afgespannen, zo verblijft de wijze, die tot de werkelijkheid van het Zelf is gekomen, in de natuurlijke onwillekeurige concentratie in het Zelf verzonken en wordt door de gebeurtenissen van zijn lichaam, door de slaap en de verzonkenheid (samadhi) niet geraakt, - het omhulsel van het lichaam is voor hem de wagen.

Het rein innerlijk-zijn in het Zelf, aan gene zijde van wakker zijn, van droomverlorenheid en van het in droomloos diepe slaap verzonken zijn, geldt slechts de wereldse mens als 'vierde staat'.

Aangezien slechts de vierde staat waar is en waken, droom en droomloos diepe slaap schijn zijn, is hij 'aan gene zijde van de vier': eerste oorsprong aan gene zijde.

Wat is er buiten het Zelf, wanneer ge U altijd in zijn werkelijkheid beweegt en geen onderscheid stelt tussen Uzelf en anderen?

Wat er ook geschiedt: of ge geëerd wordt of gesmaad - het is, of men zichzelve zegent of verwenst.

Vat alle wijsheid van alle heilige Leren in een woord tezamen: wanneer Uw ik uitdooft, zodat ge het Zelf beleeft als hoogste werkelijkheid, - dan blijft alleen dat Zelf als louter, volledig innerlijk-zijn.

Ervaar dat!