HIER-EN-NU  

Astronomen spreken over tijd in termen van biljoenen, triljoenen en aeonen jaren.

Zelfs deze getallen zijn niet adequaat voor hun mathematische berekeningen en mogelijk zullen zij genoopt zijn nieuwe begrippen te verzinnen.

Als ik zou proberen in astronomische termen het begin en einde van tijd uit te leggen, zou dat nooit een beschrijving zijn van het begin en einde van tijd in de Eeuwigheid.

Er is altijd een 'geleden' en altijd een 'na' bij elk punt in de tijd.

De 'gisterens' van het verleden en de 'morgens' van de toekomst berusten op een punt in de tijd dat het NU van het huidige moment in de Eeuwigheid is.

Als de verbeelding een vlucht neemt en zich het begin en eind van het NU van het huidige moment in de Eeuwigheid probeert voor te stellen, dan kan men op zijn hoogst en mate van tijd hetzij toevoegen of aftrekken van nullen.

Geen enkele mate van beweging, zelfs niet de eeuwigdurende kringloop in de uitgestrektheid van de tijd, kan ook maar een jota bijdragen tot een concept van enig begin of eind van het NU in de Eeuwigheid.

De werkelijkheid kent slechts het Ene.

Illusie kent het vele.

De reden dat er zoveel verwarring heerst over of er een God is of vele, is dat God zo oneindig Een is.

Het is zelfs verkeerd te zeggen: 'hij is.'

Het woord 'God' is enkel een poging om die Ene een naam te geven, want in feite heeft Hij geen naam.

Zelfs te zeggen dat God Een is, impliceert de mogelijkheid van een tweede.

Te zeggen dat er vele Goden zijn, is waanzin.

God is die 'Ene' die ontelbare rollen speelt.

Een van jullie zit bijvoorbeeld met zijn ogen dicht en stelt zich door middel van zijn verbeelding ontelbare dingen voor, en juist door die verbeelding houdt hij die dingen in stand.

Vervolgens doet hij zijn ogen open en door dat te doen vernietigt hij alles wat zijn verbeelding geschapen had en in stand hield.

Een en dezelfde persoon speelde dus verschillende rollen, die van schepper, van onderhouder en van vernietiger.

Weer iemand anders verkeert in diepe slaap - hetgeen de Oorspronkelijke Staat van God is - en men zegt dat hij slaapt; Maar tijdens de diepe slaap is hij zich niet eens van zichzelf als zichzelf bewust.

Als hij ontwaakt zegt men dat hij wakker is, en als hij zijn tanden poetst, zegt men dat hij zijn tanden aan het poetsten is.

Wanneer je hem ziet lopen, ziet rondrennen, praten, zingen, enz., dan speelt hij alleen maar verschillende rollen.

Hij kan niet meer dan een zijn, want hij is enkel een.

Het enige dat we kunnen zeggen is: God is, of, Het Ene is.

Er bestaan twee dingen: één en Vele.

God noemen we Een; illusie noemen we Vele.

Waarom?

Omdat in Werkelijkheid alleen het Ene is.

Zelfs dit Ene Een noemen is niet juist - het Ene is.