DE GODDELIJKE MACHT DIE ALLES BEHEERST  

De Geest doordringt niet alleen ieder atoom van het zogenaamde fysieke gebied, hij doordringt ook het allerkleinste deeltje van alle substantie, hetzij het vast is of gasachtig.

Het is de eigenlijke kracht, waardoor de gietvorm gemaakt wordt, die aan de substantie haar verschillende modellen geeft.

De mens is het enige wezen, dat deze verschillende modellen, die de stof aanneemt, ontwerpt en rangschikt.

Staat mij toe een ogenblik uit te weiden ter verduidelijking.

Gij ziet, hoe de grote centrale zon van ons heelal straalt in al haar schitterende pracht; en naarmate de horizon zich langzamerhand verwijdt en er voor ons een nieuwe dag verrijst, wordt er een nieuw tijdperk, een nieuwe lente geboren.

Dit z.g. heelal van ons, dat draait om deze centrale zon is er slechts een van de 91 zulke universa, die zich rond een centrale zon wentelen.

Deze zon is 91.000 maal zo groot als de gehele massa van al die universa tezamen.

Deze centrale zon is zo kolossaal, dat ieder van de 91 universa, die er in volmaakte orde en rangschikking omheen draaien, in verhouding even klein is als de kleinste deeltjes, die om de centrale zon of kern van een atoom, zoals gij het noemt, heen draaien.

Dit geweldige heelal heeft 26.800 jaren nodig om een kringloop om die grote, centrale zon te volbrengen.

Het beweegt zich in nauwkeurige overeenstemming met een gehele precessie van Polaris, de Poolster.

Twijfelt gij nog of er een positieve, goddelijke macht is, die alles beheerst ?

Een wijze Intelligentie, die alle uitstralingen en alle ruimte doordringt, roept de universa in het leven en bakent de weg voor hen af.

De zon of de centrale kern wordt nooit oud en sterft nooit.

Zij neemt aan, neemt op, houd vast, geeft vorm en scheidt dan het atoom af; toch neemt zij nooit af in grootte, daar zij steeds datgene, wat zij uitgeeft, opnieuw ontvangt en in zich opneemt.

Zo gaan door alle tijden heen herschepping en vernieuwing voort.

Universa worden gevormd, breiden zich uit en geven weer terug, wat zij ontvangen hebben.

Het is een voortdurende voortgang van een gering tot een hoger, dan tot een nog hoger volbrengen.

De schitterende groep van 91 universa, waarvan onze aarde en de groep planeten, waartoe zij behoort, deel uitmaakt, is slechts een gedeelte van een nog meer omvattend universum van 91 groepen, die draaien om een nog veel grotere centrale kern, welke een omvang heeft, 91.000 maal zo groot als de eerstgenoemde groep.

Deze stand van zaken gaat voort en vermenigvuldigt zich met 91, bijna tot in het oneindige; alle tezamen vormen zij de geweldige en oneindige Kosmos, de groepen, die zoals zij het noemt, de Melkweg uitmakend.

Deze Kosmos wordt dikwijls de Atomische warmtestraal genoemd, daar hij de bron is van de zonnewarmte.

Het is niet een grote menigte sterren, waartoe uw zon behoort.

Het is een nevelmassa, geboren of uitgedreven uit de grote, kosmische, centrale zon of kern, die zo even genoemd werd.

De zon zoals gij haar ziet, gelegen in deze nevelmassa, is slechts een gedeelte van de lichtstralen van de werkelijke zon; deze stralen buigen zich, wanneer zij de substantie binnendringen, met een bepaalde hoek om en worden dan teruggekaatst, totdat deze gebogen en verwrongen stralen een beeld van de zon vormen, dat op een ander plaats schijnt te zijn dan zij in werkelijkheid is.

Deze stralen worden zo duidelijk teruggekaatst, dat gij denkt de eigenlijke zon te zien.

Op een dergelijke wijze worden vele andere planeten verwrongen door hetzelfde verschijnsel.

Waar er vele schijnen te zijn, zijn er betrekkelijk weinig; toch loopt het totale feitelijk in vele miljoenen.

De ontzaglijke massa van de grote kosmische zon heeft zo'n geweldige uitwerking op de lichtstralen, dat zij rondom de gehele Kosmos teruggekaatst worden.

Ook worden zij krachtig beïnvloed en gereflecteerd, doordat zij in contact komen met de Atomische of Kosmische stralen en daardoor worden hun deeltjes zozeer uit hun koers geslagen, dat het beeld van duizenden planeten en sterren van een groep teruggekaatst wordt.

Zo schijnen duizenden planeten en sterren op een verkeerde plaats staan en nog weer vele duizenden spiegelbeelden worden opnieuw teruggekaatst.

Wanneer wij in het heelal rondkijken, dan vertonen de beelden zich aan beiden zijden en zien wij het licht, dat honderden miljoenen jaren geleden uitgezonden is en dat de weg om de gehele Kosmos heen heeft afgelegd.

Op deze wijze krijgen wij twee beelden in plaats van een.

Het ene beeld is dat van de planeet, zoals zij 100.000 jaren geleden was, terwijl het andere haar toont, zoals zij honderden miljoenen jaren geleden was.

Dit gaat verder door de gehele kosmische orde.

In vele gevallen kunnen wij hieruit het grote verleden zien en op dezelfde manier kunnen wij ook in de toekomst kijken.

De mens, de eenheid van de mensheid, is op zichzelf een goed georganiseerd, goddelijk heelal, ofschoon hij oneindig klein is in vergelijking met het grote geheel van universa.

Toch is de mens als eenheid hoogst noodzakelijk, wanneer hij werkelijk bezit neemt van zijn goddelijkheid, omdat hij deel uitmaakt van de grote intelligentie, die het gehele plan van de universa beheerst.

Zo zou de mens, als ooit alle universa vernietigd werden, deze weer kunnen opbouwen, als hij in volmaakte samenwerking bleef met de oorspronkelijke intelligentie, die alle uitstralingen, te beginnen met de lichtuitstraling, doordringt tot aan de meest primitieve fysische vormen toe.

Mocht een dergelijke catastrofe plaats vinden, dan bezit de mens niet alleen de macht, maar hij is de macht, die zich herleidt tot de oorspronkelijke intelligentie, waarin geen vernietiging bestaat.

Wanneer rust en harmonie dan weer hersteld zijn, maakt het voor de mens, die weer opgenomen is in de oorspronkelijke intelligentie, niets uit, hoeveel biljoenen eeuwen er voorbij moeten gaan om de vroegere volmaaktheid opnieuw tot stand te brengen, opdat het gehele proces een nieuwe aanvang kan nemen.

De mens bewaart zijn eenheid met het Oneindige en kan zich niet veroorloven te wachten, tot de tijd rijp is voor herschepping van de nieuwe universa.

Daar hij het bewustzijn van zijn vorige ervaringen bewaard heeft, is hij dan beter toegerust om mee te helpen een meer volmaakte, duurzame toestand teweeg te brengen.

Hierin kan de mens nooit falen, daar hij positiever is dan welke vorm ook; mislukking staat niet aan zijn horizon of in zijn bewustzijn geschreven.

Het oneindig kleine wordt dan tot oneindigheid voor alle vormen.

Wanneer de wijze mens zegt: Ik ken geen dood en geen ouderdom, ik ben eeuwig, er bestaat niets in het leven of het licht, dat ik niet ben, dan heeft hij dit verschiet voor ogen.

Dit is ware goddelijkheid.

De Hemelvaart behoort hem waarlijk toe.