MYSTIEK/KABBALA: REISGIDS NAAR HET GELUK          

  DE ZEVEN IK-BEN WOORDEN VAN CHRISTUS  

AFBEELDING VAN DE OUDE "OTZ-CHIIM"     AFBEELDING VAN DE NIEUWE "OTZ-CHIIM" MET DE ZEVEN IK-BEN-WOORDEN

De zeven sleutelwoorden zijn de volgende:

1. Ik Ben het Brood des Leven.

Jezus spreekt dit uit na het vijfde wonder. (Joh. 6,35 en 48).

2. Ik Ben het Licht der Wereld. (Joh. 8,12).

3. Ik Ben de Deur. (Joh. 10,9).

4. Ik Ben de Goede Herder. (Joh. 10,11 en 14).

5. Ik Ben de Opstanding en het Leven. (Joh. 11,25).

Het wordt tijdens het zevende teken gezegd.

6. Ik Ben de Weg; en de Waarheid, en het Leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij. (Joh. 14,6).

Voor alle aanzittenden bestemde, maar speciaal tot Thomas gesproken woorden tijdens het laatste avondmaal.

7. Ik Ben de ware Wijnstok en mijn Vader is de Wijngaardenier. (Joh. 15,1).

Het wordt gezegd tot alle aanzittenden na het einde van het laatste avondmaal.

Zeven uitspraken in opeenvolging: Een voltallige reeks.

Deze zeven Ik-Ben-Woorden krijgen pas hun voldragen betekenis, wanneer wij ze onderbrengen in twee beschouwingen: Een beschouwing geldt de plaats van elk der zeven uitspraken in het kader van de context, waarin zij gesproken zijn.

Een andere beschouwing, betreft het zevental als ritmische totaliteit, die opgroeit van het eerste naar het zevende woord, als de zeven klanken van een toonladder, en wel een toonladder, die van hoog naar laag gespeeld wordt: Van hemels brood, waar het eerste Ik-Ben-Woord over handelt, naar de aardse wijn, waar het laatste Ik-Ben-Woord over spreekt.

Het thema van de drieklank.

Waar wij zullen gaan aantonen, dat de zeven Ik-Ben-Woorden, zeven wegwijzers, zeven achtereenvolgende bakens zijn op ons levenspad, is het goed zich nu al vast te realiseren, dat zelfs de gaafste levensweg nooit een rechtlijnig pad is, maar altijd een slingerweg.

Deze slingerweg volgt een pendelbeweging op het thema van de drieklank: Stelling of stellingname, tegenstelling of tegenovergestelde stellingname en de daaruit resulterende samenstelling, die een hogere waarde heeft, dan het tweetal, dat haar voortbracht, omdat in deze derde grootheid, haar disharmonische componenten werden samengesmolten tot een harmonische eenheid.

Aan de filosoof Fichte danken wij voor deze drieklank de betiteling: These, antithese, synthese.

Het is goed te bedenken, dat de Ik-Ben-Woorden tot meerderjarigen gesproken worden en tevens te bedenken, dat meerderjarigheid nog geen volwassenheid includeert.

Later zullen wij zien, dat de eerste twee Ik-Ben-Woorden goede richtlijnen tot gave volwassenwording inhouden.

Steiner heeft onderkend, dat de eigenlijke volwassenheid met het 35e levensjaar pas aanvangt met de geboorte van wat hij noemt de bewustzijnsziel.

Daaraan gaat vooraf de geboorte van de verstands-gemoedsziel op 28-jarige leeftijd en daar gaat weer aan vooraf de geboorte van de gewaarwordingsziel op 21-jarige leeftijd.

In deze drie psychische groeifasen valt het thema van de drieklank te onderkennen.

Gewaarwordingsziel verhoudt zich tot verstands-gemoedsziel als these tot antithese.

Met de geboorte van de bewustzijnsziel vangt de synthese aan.

Wat nu zijn de hoofdkenmerken van de ontwikkelingsfase van de gewaarwordingsziel en die van de verstands-gemoedsziel?

Wel deze, dat de gewaarwordingsziel, die der 'Empfindung' is. 'Gewaarwordingsziel' immers is de Nederlandse vertaling van de in het Duits gebezigde term: 'Empfindungsseele'.

De psychische attitude die hier van kracht is, is duidelijk die der consumptieve identificatie.

Deze these vindt later haar antithese in de confrontatieve attitude, die op het hoofdthema der verstands-gemoedsziel is.

Het is de omgeving op afstand plaatsend verstand werkt confrontatief, terwijl de gemoedstoevoeging in de definiëring van deze zielestaat doelt op de in het gevoelsleven binnengehaalde erfenis uit de voorafgaande primair indentificatief-consumptief ingestelde levensperiode.

Als wij de psychische groeifase van de gewaarwordingsziel primair indenticatief-consumptief noemen, betekent dit, dat de identificatieve attitude de eerste viool speelt.

De tweede viool is er ook als antithese tot de identificatieve hoofdthese.

Dat wil zeggen, maar alleen in tweede instantie.

In de volgende groeifase, die der verstands-gemoedsziel, liggen de verhoudingen omgekeerd.

Daar speelt het confrontatief gedrag de eerste viool, dat zich afspeelt in een identificatieve attitude.

Van volwassenheid is pas sprake als de bewustzijnsziel geboren is.

Naar de door ons gebezigde begrippen is dus de komst van de bewustzijnsziel identiek met de komst der volwassenheid.

Zij is de synthese van de gewaarwordings-ziel-these en de verstands-gemoedsziel-antithese.

Wij zeiden hierboven, dat de synthese een hogere waarde deelachtig is, dan het tweetal, waaruit de synthese ontstond.

Wat nu is hier precies die hogere waarde?

Deze, dat het IK, de individualiteit, zich losgeschild heeft uit de persona, waar het voordien nog symbiotisch mee verbonden was.

Voor de komst van de volwassenheid werd het IK geleid en beheerst door de in de persoon levende driften en drijfveren.

Nu gaat het de rollen omkeren en dat betekent, dat de individualiteit de dirigent van de persona gaat worden.

De levensweg slingert verder op basis der verworven volwassenheiden dat geschiedt dus in het kader van de bereikte bewustzijnszielestaat.

Het tempo, waarin de levensweg nu afgelegd wordt kan niet meer in kalenderjaren worden afgemeten, want dit wordt in toenemende mate door het Ik als persona-dirigent bepaald.

Wat gelijk blijft is het thema van de drieklank.

Het Ik.

Of te wel 's mensen individuele geest leidt de ziel naar nieuw identicatief gedrag, naar die nu creatieve daden, die wij identificatief-productief mogen noemen.

Op deze these volgt weer een confrontatieve antithese en dit tweetal cumuleert weer in een volgende synthese.

AFBEELDING VAN DE OUDE "OTZ-CHIIM"     AFBEELDING VAN DE NIEUWE "OTZ-CHIIM" MET DE ZEVEN IK-BEN-WOORDEN