MYSTIEK/KABBALA: REISGIDS NAAR HET GELUK          

  IK BEN HET BROOD DES LEVENS  

AFBEELDING VAN DE OUDE "OTZ-CHIIM"     AFBEELDING VAN DE NIEUWE "OTZ-CHIIM" MET DE ZEVEN IK-BEN-WOORDEN

Ik Ben het Brood des Levens. (Joh. 6,35 en 48)

De context waarin het woord gesproken werd en iets over het brood.

De mensen, die het vierde teken, de wonderlijke spijziging en de broodvermeerdering, hebben meegemaakt, vragen Christus wat zij kunnen doen om voort te brengen de werken Gods, waarmee zij 'aan de gang willen'.

Zij hebben duidelijk een geestelijke impuls ontvangen.

Maar Christus remt hun voortvarendheid iets af als hij hun voorhoudt wat eerst geschieden moet en dat is: Te geloven in hem, die God tot hen gezonden heeft. (Joh. 6,29)

De mensen hebben van Godskracht vervuld brood gegeten en vragen nu: 'Heer geef ons altijd dit brood'.

Dan is Christus' antwoord: 'Ik Ben het Brood des Levens'.

'Wie tot mij komt zal niet hongeren en wie in mij gelooft zal nooit meer dorsten'.

M.a.w. wie Zijn goddelijk Ik laat binnenstromen in zijn menselijk IK, in zijn individuele kern dus, die stelt zich open voor die krachten, die de ziel voeden en haar geestelijke gezondheid schenken.

Zij wekken en versterken de nog sluimerende individualiteit van de jonge mens met blijvende kracht.

Waar Christus zijn hemelse levenskracht brood noemt, is het zinvol er even bij stil te staan, dat brood een van graan gemaakt cultuurproduct is en dat graan zelve ook al een cultuurproduct is, dat, voor bekend, voor het eerst rond 5000 voor Chr. in Klein Azië gekweekt werd uit bepaalde planten van de grote familie der grassen.

De plaatsing van 'Ik ben het Brood des Levens' in Gedulah.

In twee der bovendrempelse sephiroth plaatsen wij Aristoteles' differentiatie van het Zijn, de ousia, nl. kwantiteit (Poson) in de uitstralende Chokmah en kwaliteit (Poion) in de instralende Binah.

Willen wij ons deze plaatsing duidelijk maken, dan kan dit met de volgende beeldspraak geschieden:

Men stelle zich een beeldhouwer voor ogen, die voor een ruw blok marmer staat, een brok eens uitgestraalde en in een latere scheppingstijd gestolde Chokmah-energie.

Het is een kwantiteit met o.a. die kwalitatieve eigenschappen, die de veelheid de hoedanigheid gegeven hebben behakbaar en dus van buiten naar binnen formeerbaar te zijn voor de kunstenaar.

Hij prent zijn creatie-idee in op de marmermaterie en geeft de hoeveelheid de door hem bedoelde hoedanigheid en de kwantiteit met kwalitatieve eigenschappen wordt een kwaliteit met kwantitatieve eigenschappen.

De Chokmah-inhoud krijgt van de kunstenaar Binah-vorm.

Het Brood des Levens, dat Christus heeft aan te reiken heeft voor ieder een andere verhouding tussen kwantiteit en kwaliteit.

Het draagt Zoonskracht en Heilige-Geest-kracht over in de verhouding tussen hoeveelheid en hoedanigheid, zoals elk individu die het best verteren kan, maar in eerste instantie en in hoofdzaak is het Brood des levens hemelse kwaliteit.

Waar nu Gedulah in eerste instantie beïnvloed wordt door Binah, is deze sephirah voor de mens ook in eerste instantie en in hoofdzaak een ontvangstschaal voor kwalitatieve waarden.

Kortom het Brood des levens is een Gedulah-gave.

In Gedulah nu staat de meerderjarig geworden jonge mens in die fase van zijn ontwikkeling, die wij aangeduid hebben met de groei der gewaarwordingziel, de in het Nederlands ingeburgerde vertaling van het Duitse 'Empfindungsseele', een begrip, dat ook vertaalbaar zou zijn met 'ondervindingsziel'.

Parafraseren wij deze begrippen, dan kan gesproken worden van de groeitijd, waarin voor de meerderjarig geworden mens vooropstaat met welke kwaliteiten voor het gevoelsleven hij zich zal gaan voeden.

De mens staat dan in eerste instantie in het leven met een instelling, die wij gedefinieerd hebben als consumptief-identicatief.

Met wat identificeert men zich, met wat en wie treedt men in verbinding?

Welke relaties worden er gelegd?

Dat is hier de vraag.

Deze vraag verwoordde Aristoteles in het categoriebegrip 'Pros ti?', vertaald: Ten aanzien van wat?

Deze derde categorie werd meestal aangeduid met het begrip Relatie.

Dit "Pros ti?' is de vorm die de mens met de passende Gedulah-inhoud dient te vullen, en dat gebeurt middels consumptief-identificatief gedrag.

Het is hier dus zaak zich open te stellen voor de juiste relaties of te wel voor het goede voedsel, voor die consumpties dus, die een voor lichaam, ziel en geest positieve lading hebben.

Dat zijn grootheden, die dragers zijn van de Christus-kracht: Het Brood des Levens.

De gevaren voor de jonge mens zijn hier, dat hij stenen voor brood consumeert.

De huidige maatschappij weet deze stenen in nog veel groter macht en menigte te leveren, dan in Jezus' levenstijd al het geval was.

Juist voor de identificatief ingestelde jonge meerderjarige is Christus' eerste Ik-Ben-Woord een baken op zijn levenspad.

Degene, die oplettend leeft immers, kan heel wat Brood des Levens vinden: Zinvolle arbeid, hulpvaardige daden, een wandeling door het landschap enz.

Het is goed te bedenken, dat al de hier genoemde specima van kwalitieit hoogwaardige 'voeding', die blijvende Waarde in ziel opbouwen, verschijningsvormen zijn van Christus' kracht.

Daarom kon Christus dan ook zeggen: 'Wie tot mij komt, zal niet hongeren en wie in mij gelooft, zal nooit meer dorsten'. (Joh. 6,35)

Wie een boterham met roggebrood en kaas gedachteloos op eet, uit eet-routine, handelt onchristelijk.

Wie in die boterham gelooft, en dat staat gelijk met: die savoureert, neemt Christus op in zijn Ik en de goede smaak zet zich om in eeuwige leeftocht.

En, eeuwige leeftocht opnemen is een levenskunst die, als men die leert in de groeifase van de gewaarwordingsziel in Gedulah, voor alle volgende levensfasen een blijvende zegen is.

Wat namelijk in een sephirah gewonnen is, neemt men mee in alle volgende etappes van de levensreis: Brood des Levens voor heel de reis!

AFBEELDING VAN DE OUDE "OTZ-CHIIM"     AFBEELDING VAN DE NIEUWE "OTZ-CHIIM" MET DE ZEVEN IK-BEN-WOORDEN