DE DOOD VAN HET DENKEN  

Wat je denken ook eist, geef er niet aan toe. Wacht!  

Als je eraan wilt toegeven, wacht dan tot de drang weg is.

Als het denken zegt: 'ik heb honger', ga dan niet eten. Wacht!

Wanneer de drang weg is, ga dan eten; maar doe het niet als het denken het eist.

Volg je denken niet, blijf zelf de meester.

De meester zei: 'het zou beter zijn als je dood ging.'

Tegen wie zei de meester: 'beter als je doodging'.

Tegen het denken en niet tegen X, want X kan niet doodgaan, X is onsterfelijk.

Het is het denken, het ego, dat ook dit probleem probeert op te lossen, terwijl het denken het niet kan oplossen.

Het probleem is alleen opgelost, als het denken dood is, als het denken er alles aan gedaan heeft en dan hulpeloos zegt: 'er is niets meer mogelijk. Ik trek me terug.'

Als het denken zich terugtrekt en jij bent voor het eerst alleen zonder denken - dan is het bewustzijn aanwezig, dan ben je getuige van iets zonder je denken - dan is het probleem opgelost.

Je hebt het geluid van een klappende band gehoord.

Er bestaat maar een dood en dat is de dood van het denken.

Maar het denken zelf kan het niet bewerkstelligen, want als je het door middel van je denken veroorzaakt, blijft het denken de dader en overleeft het.