EEUWIGHEID IS VERTICAAL  

Deze wereld kom je altijd onvolmaakt binnen.

Perfectie verdwijnt gewoon uit deze wereld.

Perfectie is niet van deze wereld, kan dat niet zijn - het is tegen de wet zelf.

Als iemand een maal perfect is, treedt zijn hele leven binnen in een verticale dimensie.

Want dat moet je begrijpen: je maakt voortgang op een horizontaal vlak, van A naar B, van B naar C en D, en zo verder tot Z; horizontaal, op een lijn, van het verleden naar het heden, van het heden naar de toekomst.

Dat is de weg van de onvolmaakte ziel, als water dat van de bergen en dalen door een rivier naar zee stroomt - in een lijn, horizontaal, altijd zijn eigen niveau houdend.

Perfectie beweegt zich in verticale lijnen, niet horizontaal.

Ze gaat niet van A naar B, ze gaat van A hoger dan A, nog hoger en nog hoger.

Voor hen die op het horizontale vlak leven verdwijnt perfectie gewoon. Ze is er niet, want ze kunnen alleen in de toekomst kijken.

Ze kunnen terug kijken, maar de perfecte mens is daar niet; ze kunnen vooruit kijken, maar is daar niet, ze kunnen hier kijken, maar hij is er niet - omdat er een nieuwe lijn naar verticale vooruitgang begonnen is.

Hij stijgt steeds hoger.

Hij beweegt zich in de eeuwigheid, niet in de tijd.

Eeuwigheid is verticaal, daarom is ze eeuwig - er is geen toekomst.

Als je je in een lijn voortbeweegt is er sprake van toekomst: als je je beweegt van A naar B, is B in de toekomst; als B tot het heden wordt, is A tot verleden geworden en C de toekomst.

Je bevindt je altijd tussen het verleden en de toekomst, het huidige moment is niets anders dan een voorbijgaande fase: B wordt C, C wordt D, D wordt E; alles wordt tot verleden.

En je heden is niets meer dan een stukje lijn, een klein fragment.

Tegen de tijd dat je je ervan gewaar wordt, is het verleden geworden.

Een ziel die tot perfectie geworden is, beweegt zich in een totaal andere dimensie: van A naar A1, naar A2, naar A3 - en dat tot in alle eeuwigheid, hij leeft nu in de eeuwigheid.

Daarom verdwijnt hij van deze wereld.