OSHO: HET MOSTERDZAAD 

  GEZEGEND IS DE MENS DIE HEEFT GELEDEN  

Jezus aan het kruis is niets anders dan een symbool van het uiteindelijke lijden, het absolute lijden, het toppunt van lijden.

Op het laatste ogenblik aan het kruis wankelde Jezus even.

Het lijden was te groot.

Het was geen gewoon lijden, geen gewone lichamelijke pijn, het was folterende pijn - niet alleen fysiek, maar diepe psychologische folterende pijn.

En die pijn was deze: dat hij zich plotseling ging afvragen: 'heeft God mij verlaten?'

Waarom moet mij dit overkomen?

Ik heb niets verkeerds gedaan.

Waarom moet ik gekruisigd worden?

Waarom deze pijn? Waarom die kruisiging?

Waarom die folterende pijn voor mij?'

En hij vroeg God: 'waarom?' Hij vroeg.

Het moet een intens dieptepunt zijn geweest, als de fundamenten wankelen en zelfs je vertrouwen wordt geschokt.

De pijn was zo intens - de vernedering van het hele gedoe.

Diezelfde mensen waarvoor hij geleefd had, voor wie hij gewerkt had, die hij had gediend, voor wie hij gewerkt had, die hij had genezen - ze waren hem aan het vermoorden, en om geen enkele reden.

Hij vroeg God: 'waarom? Waarom overkomt me dit?'

En toen plotseling realiseerde hij zich waarom, omdat hij zeer gewaar werd; op het moment van de kruisiging werd hij het volmaakte gewaarzijn.

Ik zeg altijd dat hij voor dat ogenblik Jezus was, daarna werd hij Christus.

Op dat moment had de volledige transformatie plaats.

Daarvoor kwam ze steeds naderbij, steeds meer nabij, maar de laatste sprong had plaats op dat moment: Jezus verdween en daar verscheen Christus - plotseling een transmutatie.

Wat gebeurde er?

Hij zei: 'waarom moet ik zo lijden?

Hebt u mij verzaakt?

Ben ik verlaten?'

En direct na die zielsangst zei hij: nee!  Uw wil geschiede.'

Hij aanvaardde het.

Het waarom was een verwerping, want vragen betekent twijfel.

Maar direct daarop begreep hij het en hij zei: 'ik aanvaard het, en ik begrijp het.

Uw wil, niet mijn wil geschiede, omdat mijn verkeerd zal zijn.

'Toen ontspande hij, hij liet het gaan, de uiteindelijke overgave.

Op het moment van de dood, aanvaardde hij ook de dood.

En door die aanvaarding, werd hij het eeuwige leven - de sleutel was gevonden.

Daarom zegt hij: 'gezegend is de mens die heeft geleden, hij heeft het leven gevonden.'