OVERIGE: HET CHRISTENDOM EEN WOLK VOOR DE ZON      

  DE POTENTIËLE CHRISTUS  

In Genesis 1:27 staat, dat God de mens schiep naar zijn beeld; hij schiep hem man en vrouw.

In Genesis 2 wordt dan verteld, dat God de stoffelijke man (diens lichaam dus) formeerde en uit diens rib Eva bouwde.

Dat ribverhaal is, letterlijk genomen, natuurlijk een onzinnig verhaal.

Indien men dit verhaal nu allegorisch gaat verklaren, dan moet men ook bereid zijn de overige delen van het boek als een allegorie te zien.

In ieder geval moet men, op grond van de evolutieleer, de woorden 'schiep' 'formeerde' en 'bouwde' vervangen door: schept, formeert en bouwt, omdat het evolutieproces nog niet is afgesloten.

Eva - de psyche - wordt continu gebouwd uit Adam - Atman -; de ziel is een steeds veranderende, steeds evoluerende vorm van de Alziel.

De mens, zowel als zijn lichaam, is product van een nog steeds voortgaand proces.

De mens is nog steeds aan het 'worden' en zijn lichaam is bij die wording een 'hulpmiddel'.

De ziel is geen bij de geboorte van het lichaam kant en klaar uit het magazijn gehaald artikel, dat in verschillende kwaliteiten, meer of minder geslaagd, uit de werkplaats van een dilettant komt.

Wanneer men het zo beziet, dan kan men de irrationele theorieën over zondeval en erfzonde rustig over boord gooien.

De mens is immers nooit een volmaakt schepsel geweest; dat hij zondigen kon bewijst zijn onvolmaaktheid!

Het verkrijgen der kennisse van goed en kwaad kan geen zondeval geweest zijn (onwetend zondigt men niet), maar het was een stadium in het groeiproces van het bewustzijn.

'De evolutie is, zo hebben wij erkend en toegegeven, een opstijgen naar het bewustzijn.

Dit wordt zelfs door de meest materialistische, of althans agnostische, humanisten niet meer bestreden.

Derhalve moet de evolutie naar boven haar bekroning vinden in een of ander allerhoogst bewustzijn.' (Teilhard de Chardin)

De zondigheid van de enkeling vloeit niet voort uit zijn erfelijke aanleg, maar uit de noodzakelijke polariteit der energetische generatieve krachten!

De mens moet niet van de zonde verlost worden, maar hij moet eraan ontgroeien; God moet hem niet verlossen, maar af-scheppen, afwerken!

De schepping is nog steeds niet voltooid en de creatio gaat door totdat het geschapene geworden is 'volmaakt, zoals de Vader het zich heeft ver-beeld' (Matth 5:48).

In het evolutieproces wordt de regie van binnen uit gevoerd en de volmaakt-wording hangt daarom mede af van de bereidheid van het schepsel zich te laten leiden door zijn 'innerlijke wet', d.w.z. de 'potentiële Christus'.

De verlossing van de mens - zijn voltooiing - is daarom in zekere zin een 'zelfverlossing'.