OVERIGE: HET BEGON IN HET PARADIJS  

  GEDACHTENOVERDRACHT  

Gedachten zijn overdraagbaar met een onvoorstelbare snelheid en zij behouden hun werkzaamheid voor onbepaalde tijd.

De mens benut daarvoor allerlei hulpmiddelen, die van ruimten snel overbruggen.

Maar gedachten verplaatsen zich op eigen kracht en nog veel sneller dan met behulp van de meest verfijnde menselijke apparaten.

Hoewel dit sinds ongetelde eeuwen aan de mensheid bekend was, is deze wetenschap pas in de laatste tijd doorgedrongen tot de westerse wereld onder de naam van parapsychologie.

Gedachteoverdracht langs directe weg, helderziendheid en helderhorendheid worden niet langer als bijgeloof van dichters en bakers beschouwd.

Indien het gehele natuurgebeuren zich voltrekt onder leiding van een Intelligentie, die in volmaaktheid haar aanwezigheid openbaart, maar voor de mens met zijn individuele denkwijze volkomen verborgen blijft, dan zijn wij op goede gronden geneigd, naast het individuele denken van de mens, een universeel denken te aanvaarden.

Iedere factor van het drie-ene beginsel, dat ten grondslag ligt aan iedere Totaliteit, openbaart zich door bepaalde functies.

Zo is ik-besef een functie der potentialiteit.

Het universele denken, creatief in wezen, is een functie der realiteit, in christelijke terminologie Heilige Geest genoemd.

Het vermogen tot universele binding is een functie der idealiteit.

Deze drie zijn onmiskenbaar altijd overal gelijktijdig aanwezig.

 Individueel denken voltrekt zich, voor zover wij het ons kunnen voorstellen, om een 'ik' als middelpunt.

In werkelijkheid kan er geen individueel denken zijn naast het universele denken.

Individueel denken geldt alleen voor een 'ik', zoals tijdruimte ook alleen bestaat voor de zich als 'ik' denkende mens.

De universele denkfunctie, welke zich altijd overal doet gelden, openbaart zich ook door de menselijke hersenen en terwijl de mens in zijn verkorte visie meent, dat hij zelf denkt, wordt er alleen door hem gedacht.

Dit houdt in, dat het ware denkproces universeel is en blijft, ook al lijkt het zich in de mens verbijzonderd te hebben met behulp van de dominerende ik-factor van de potentialiteit.

Het zich afgescheiden denkende ik vertegenwoordigt dan een bepaalde faculteit van het universele denken, n.l. het denken op basis van het 3-dimensionale, waarbij alle gedachten, alle begeerten geladen zijn met voorstellingen, ontleend aan de tot het uiterste beperkte wereld der drie afmetingen.