OVERIGE: HET CHRISTENDOM EEN WOLK VOOR DE ZON      

  SUBJECT IS OORZAAK EN OBJECT GEVOLG  

'Wordt wat ge zijt!' (Goethe)

Het lichaam gaat, als energievorm, geheel teniet en wat er daarna aan bewust en onvergankelijk individueel leven overblijft moet dan wel de 'ware mens' zijn, die zijn lijf en zintuiglijke waarneming heeft afgelegd.

Geest is één en ondeelbaar; geest is, of vervult, de ruimte, er kunnen dus geen twee soorten van geest bestaan: geen mensengeest naast Gods geest, en hiervan verschillend.

Ieder heeft zijn geest met anderen collectief, zelfs als hij hem heeft geindividueerd.

Zou de ziel van de mens 'geest' zijn, dan moet ze ook God zijn.

De kerk leert, dat de ziel geschapen is of zich heeft voortgeteeld: dus is ze een energievorm en derhalve werkplaats van de geest, die alles in allen werkt.

De ziel is gelijktijdig God en niet-God; ze is de tempel van de Heilige Geest en dus gelijktijdig energie en energievorm!

God is, zoals Eckhart zegt, geestelijke substantie; deze is geobjectiveerd tot ziel, die de ongeobjectiveerde, vormloze substantie immanent heeft.

Subject is oorzaak en object is gevolg: ziel is bewustzijn en haar geest is daarvan de oorzaak.

Doordat de ziel een eenheid is van subject en object, werken in haar de polaire generatieve krachten, die allebei op hetzelfde doel zijn gericht.

Met zijn geest reikt de mens tot in de hemel en met zijn waakbewustzijn wortelt hij in de stof.

Zijn persoonlijkheid is afhankelijk van het onderlinge evenwicht der fysische, psychische en spirituele krachten, en naar de mate de invloed der laatste toeneemt door vergeestelijking zullen de intuïties zuiverder en de innerlijke stem duidelijker worden.

Op de ziel werken veel krachten: van uit de zintuigen, van uit het bewuste en het onderbewuste geheugen, van uit het onbewuste, van uit andere psychen...

Al deze krachten moet de individuele psyche, die zelf een krachtenbron is, in evenwicht trachten te brengen en de bereikte evenwichtstoestand kan uiteraard niet voor alle zielen dezelfde zijn.

Bij de een overheerst het verstand, bij de andere het gevoel, de geest of het onderbewustzijn, en zolang het evenwicht nog niet op een volledige harmonie berust, zal er steeds een zekere 'spanning' bestaan en kan het bereikte evenwicht gemakkelijk worden verstoord.

De aard van dit evenwicht is bepalend voor de wijze, waarop de menselijke radio de opgevangen geestelijke uitzending weergeeft, d.w.z. ze bepaald het karakter van het individu.

Dit karakter, dit labiele evenwicht der krachten, geeft ieders evolutiepeil aan, dat de resultante is van de krachten enerzijds en anderzijds het vermogen der ziel deze te bedwingen.

De ziel, als krachtbron, heeft de vrijheid in de strijd partij te kiezen en zodoende het evenwicht te verschuiven in de richting van de geest of van de stof, van harmonie of disharmonie, en zij kan zelfs het evenwicht geheel onmogelijk maken door ongecontroleerde overontwikkeling van haar vermogens in een bepaalde richting.

De ziel - los gedacht van de geest - is een openbaringsvorm van de goddelijke substantie en zij behoort dus tot de veranderlijke dingen:

'Materie, mijn zoon, is ontstaan en toch is zij er altijd geweest. Want materie is de vergaarbak waarin het wordingproces plaatsvindt; en dat proces is de manier waarop God werkt, die zonder begin is en er was voor de wereld.

Gelet dus op haar vormloosheid, was de materie zonder begin, maar gelet op de openbaringsvormen (God's working upon it) is zij ontstaan.'

God en materie zijn begrippen, samenvattingen in symbolen van verschillend aspecten van een zelfde factor.

De ziel is geschapen en ze is dus een energievorm, die voor onze lichamelijke ogen onzichtbaar is.

'Daar de materie nooit zonder geest en de geest nooit zonder de materie bestaat of werken kan.' (Goethe: Die Natur)