SAI BABA: BEVRIJDING KOMT NIET UIT DE HEMEL VALLEN  

  DE SCHEPPING IS MAYA, ILLUSIE, ZINSBEGOOCHELING 

Er was niemand om te weten wie ik ben, tot ik het universum schiep naar mijn verkiezing met een woord.

Onmiddellijk werden hemel en aarde gevormd, verrezen bergen, begonnen rivieren te stromen, kwamen zon, maan en sterren uit het niets te voorschijn om mijn bestaan te bewijzen.

Alle levensvormen ontstonden planten, dieren en de mens.

Verscheidene bevoegdheden werden hun geschonken binnen mijn ordening.

De eerste plaats werd geschonken aan de mens en mijn kennis werd in zijn geest geplaatst.

Maar wat was er dan voordat alles geschapen werd?

Het ik-beginsel is overal aanwezig.

Het is begonnen met het goddelijk Zelf.

Het eerste woord was Aham(ik).

Zelfs het pranava(het geluid OM) kwam na Aham.

Voordat alles geschapen werd, bestond alleen Aham.

Dat Aham werd een veelheid.

Alleen hij die beseft dat zijn eigen ik een eenheid vormt met het kosmische Aham, kent zijn werkelijkheid.

God is de eerste oorzaak die zelf geen oorzaak had.

Hij kent geen activiteit, want activiteit komt voort uit verlangen en God kent geen verlangen.

De schepping komt dan ook niet voor uit verlangen.

Heeft de schepping wel een oorzaak?.

De schepping is voortgekomen uit God in wie geen begeren is.

Het is een spontane openbaring die het menselijk begrip te boven gaat.

God is er niet op uit voordeel te behalen en behoeft helemaal geen kosmos te ontwerpen.

Hij heeft alles, Hij is alles, Hij speelt zonder beweegredenen en ongebonden, zomaar uit pure levendigheid.

God besluit om te 'worden' in plaats van alleen maar te 'zijn'.

Maar ondanks dit 'worden', dat slechts een illusie is die veelvormigheid oplegt aan het Ene Wezen, blijft het Ene Wezen een.

Die vele vormen zijn noch echt noch onecht.

Zij zijn betrekkelijk echt, tijdelijk echt, voor praktische doeleinden echt.

De kosmische illusie is een component van de Ene en door de nadruk op die component, veranderde de Ene zich in de velen.

De schepping is slechts maya, illusie, zinsbegoocheling.

Er vond geen verandering in God plaats, toen Hij het universum schiep.

God is een en een alleen.

Door zijn vermogen om dat wat werkelijk is te verbergen achter het onwerkelijke laat maya de ene en de enige Brahman(het Paramatma) verschijnen als God, mens en universum, drie waar er slechts een is.

Het vermogen van maya is latent, maar wanneer het zich openbaart, neemt het de vorm aan van gedachten.

Dus is de hele uiterlijke wereld slechts een voortbrengsel van de geest.

Sai Baba heeft de schepping ook omschreven als een daad van liefde.

Jullie zijn mijn vorm, allemaal.

Wanneer ik van jullie houd, houd ik van mijzelf.

Wanneer jullie van jezelf houden, houden jullie van mij.

Ik heb mijzelf van mijzelf afgescheiden, opdat ik van mijzelf kan houden.

De Ene werd velen, opdat Hij de liefde en gelukzaligheid kon schenken. Allen door middel van de schepping kon God zich openbaren.

Het menselijk lichaam is een noodzaak, omdat het in staat is de ongeziene God te onthullen.

🌌 Kernpunten uit Sai Baba's beschouwing over de schepping

• Schepping als illusie (maya) De wereld is geen absolute werkelijkheid, maar een tijdelijke, betrekkelijke verschijning. Ze is ontstaan uit het goddelijke zonder verlangen of doel—een spontane expressie van het Ene.

• Het goddelijke 'Ik' (Aham) Alles begon met het goddelijke Zelf, het 'Aham'. Zelfs het heilige geluid OM kwam pas daarna. Het 'Ik' is de bron van alle veelvormigheid.

• God is oorzaakloos en verlangenloos God kent geen verlangen en onderneemt geen actie uit behoefte. De schepping is geen gevolg van een plan, maar een speelse manifestatie van Zijn levendigheid.

• Eenheid achter de veelheid Hoewel de Ene zich manifesteert als velen (mens, natuur, universum), blijft Hij in wezen één. De veelheid is slechts een schijnbare verdeling van het Ene.

• Maya als kracht van misleiding Maya verbergt het werkelijke achter het onwerkelijke. Daardoor lijkt het alsof er meerdere entiteiten zijn, terwijl er in essentie slechts Brahman is.

• Schepping als daad van liefde Sai Baba beschrijft de schepping ook als een uitdrukking van liefde: “Ik heb mijzelf van mijzelf afgescheiden, opdat ik van mijzelf kan houden.” Liefde is de drijvende kracht achter het ontstaan van de veelheid.

• Menselijk lichaam als voertuig van openbaring Het menselijk lichaam is essentieel omdat het in staat is het ongeziene Goddelijke te onthullen.