SAI BABA: DE HEILIGE .... EN DE PSYCHIATER 

  MAATSCHAPPELIJK LEVEN EN SADHANA  

De mens is sterfelijk: stof is hij en tot stof zal hij wederkeren. Maar in hem schijnt het Atma, als een vonk van de onsterfelijke vlam.

Dit is geen term van vleierij die is bedacht door de Vedantisten (aanhangers van het filosofische systeem van Vedanta).

Het Atma is de bron en het voedsel van ieder schepsel en van iedere organisatie van schepselen.

Het is de al-enige bron, substantie en voeding.

Het Atma is God; het bijzondere is het universele, niets minder dan dat.

Herken daarom in ieder wezen, in iedere mens een broeder, een kind van God, en negeer iedere beperkende gedachte of vooroordeel, gebaseerd op status, huidskleur, klasse, afkomst en kaste.

Sai is altijd bezig jullie te waarschuwen en jullie te begeleiden, zodat je vanuit deze houding van liefde zult denken, spreken en handelen.

Een maatschappij kan zichzelf niet rechtvaardigen door het plan op te vatten om de buit die uit de natuur gewonnen wordt, hetzij in evenredige, hetzij in onevenredige parten te verdelen.

Uiteindelijk dient de samenleving haar inspiratie en vervulling te vinden in de totstandkoming en de uitwerking, in iedere handeling en in ieder maatschappelijk besluit, van de kennis van het ene, universele Atma, en de gelukzaligheid die de kennis schenkt.

Sai zegt niet: 'Het Atma kent geen dood; dood daarom de fysieke omhulsels, de lichamen maar.'

Nee, Sai zet niet aan tot oorlog voeren.

Sai wijst je de weg naar herkenning van het Atma als je naaste verwante, nader dan de leden van je familie, nader dan degenen met wie je een bloedband hebt en nader dan je allerliefste nakomelingen.

Wanneer dat is gedaan, zul je nooit meer afwijken van het rechte pad, dat als enige de verwantschap kan handhaven.

Familiaire gehechtheid hindert je zelfs bij de uitoefening van je rechtmatige plichten.

Maar gehechtheid aan het goddelijke vult die plicht met een nieuwe toewijding die zowel vreugde als succes waarborgt.

Het activeert de mens zoals niets anders dat kan; het schenkt hem tijdens het proces van het doen van zijn plicht de hoogste wijsheid.

Vandaar het advies: ga de uiterlijke wereld (prakriti) niet in, in de hoop dat je daar het Atma zult verwerkelijken; ga de uiterlijke wereld pas in, nadat je je bewust bent geworden van het Atma.

Want dan zie je de natuur in een nieuw licht en je leven wordt een lang festival van liefde.

Er zijn velen die hun geleerdheid en hun intelligentie, zelfs hun Vedische kennis, gebruiken voor gortdroge debatten en op wedijver berustende vertoningen.

Zij zijn verzot op hun kleinzielige triomfen.

Zij verklaren dat de maatschappij een arena is voor het behalen van zulke overwinningen.

Maar Sai doet en beroep op jullie om een andere vorm van samenleving te zoeken en te versterken, waarin geen ruimte is voor dergelijke triviale verlangens.

Twistzieke Vedische geleerden hunkeren naar de vruchten van hun inspanningen en hun pogingen door middel van ritueel.

De natuur kent die hunkering niet; de wolken brengen regen als een eerbetoon aan God die hun Heer is.

Maar zij schrijven het toe aan de doeltreffendheid van hun riten en gebruiken het om hun ego mee op te blazen.

Zij spelen rond onder de verreikende takken van de boom van Verlangen.

Zij zijn verstrikt in de verwarrende kronkelingen van de drie 'strengen' - tamas, rajas en sattva.

(Volgens de Sanhya-filosofie bestaat prakriti (de natuur) in tegenstelling tot Purusha (ziel) uit drie guna's (kwaliteiten of strengen), Tamas staat voor inertie of luiheid, rajas voor activiteit of rusteloosheid, en sattva voor uitgebalanceerde wijsheid).

Je moet de drie strengen, de drie boeien (de guna's) overstijgen.

Je moet altijd in de onveranderlijke eeuwige Waarheid vertoeven.

Je moet gegrondvest zijn in de Ene, als de Ene, zonder een spoor van dualiteit.

Geld verdienen en dingen vergaren zouden je niet moeten interesseren; je moet niet verwikkeld raken in het najagen van gaga (naar buiten gerichte activiteit) en schema (bezitsdrang), want je bent al vol en hebt geen wensen.

Het ideaal van een hoge levenstandaard in plaats van een hoog niveau van leven heeft geducht huisgehouden in de menselijke samenleving.

Een hoog niveau van leven berust op moraliteit, ootmoedigheid, onthechting en compassie; zo zal de wedijverende begeerte naar luxe en in het oog lopende consumptie geen aanmoediging ontvangen en uitgeroeid worden.

Heden ten dage is de mens slaaf van zijn verlangens; hij kan zichzelf niet helpen om de dorst naar genot en luxe te overwinnen; hij is te zwak om zijn natuur te beheersen; hij weet niet hoe hij het Goddelijke Bewustzijn dat latent in hem aanwezig is, moet opwekken.

Louter en alleen morele oefening of instructie kan je niet helpen om dit te bereiken.

Het kan enkel gedaan worden door spirituele sadhana, want het is een fundamentele transformatie.

Zij brengt de eliminatie van het denken met zich mee, dat de opperste hindernis vormt op het pad.

Gods genade kan, wanneer die afgesmeekt en verkregen wordt, je de kracht schenken.

Deze genade is ook in jezelf voorhanden en wacht er enkel op dat je haar oproept.

De mens moet zijn vertrouwen in de grillen van het denken opgeven.

Hij moet voor eens en voor altijd handelen vanuit het bewustzijn van zijn ingeboren goddelijkheid.

Wanneer dat tot stand is gebracht, zal zijn drievoudige aard (samengesteld uit de guna's; tamas, rajas, en sattva) zich automatisch enkel door heilige en gezuiverde kanalen uiten.

Dat is de ware manifestatie.

Een ander punt: men kan bezwaar maken dat als je het verlangen naar comfort, naar luxe en naar genot moet opgeven, waarom zou je jezelf dan nog in een maatschappij ontwikkelen?

Dit veronderstelt een overtuiging dat een maatschappij enkel gerechtvaardigd wordt door de verstrekking van dergelijke wereldse vreugden.

Maar wat voor soort maatschappij kan men op zulke armzalige fundamenten bouwen?

Het zou enkel in naam een samenleving zijn.

Zij zou niet samengehouden worden door wederzijdse liefde en samenwerking.

De sterken zullen de zwakken onderdrukken.

Maatschappelijke en sociale betrekkingen zullen door onvrede worden ontsierd.

Zelfs wanneer pogingen in het werk worden gesteld om de natuurlijke rijkdommen gelijkelijk onder allen te verdelen, zal hartelijkheid enkel aan de oppervlakte aanwezig zijn en niet spontaan opwellen.

We kunnen de beschikbare hulpbronnen uitputten, maar hebzucht, begeerte en verlangen niet.

Verlangen sluit het zoeken voorbij de grenzen van wat mogelijk is uit.

Wat er moet gebeuren is het verlangen bij de wortel uit te rukken.

De mens moet het verlangen naar uiterlijk genot opgeven, dat gebaseerd is op de illusie dat de wereld veelvormig, veelvoudig en veelkleurig is en niet op de waarheid, dat de wereld, de natuur, de gehele schepping Een is.

Wanneer men zich enkel bewust is van de Al-Ene, wie zou er dan nog iets verlangen?

Wat kan er dan nog van een tweede verkregen of genoten worden?

De atmische visie vernietigt het verlangen naar uiterlijke vreugden, want er is geen object dat zich onderscheidt van het subject.

Dit is de ware functie van de maatschappij - om ieder lid in staat te stellen deze atmische visie te realiseren.

De mannen en de vrouwen die door wederzijdse belangen in een samenleving zijn verbonden, zijn niet enkel en alleen familie, kasten, rangen, standen, groepen of verwanten; zij vormen Een Atma.

Zij zijn met elkaar verknoopt door de nauwste familiaire banden; niet alleen de ene gemeenschap waarmee zij zich verbonden voelen, nee, de gehele mensheid is Een.

Vasudhaika kutumbakam, zoals de Sastra's verklaren: de hele wereld is een familie.

Deze eenheid moet door iedereen gevoeld worden.

Bodemschatten en rijkdom worden nu misbruikt voor het oppoetsen van het ego.

Maar wanneer de atmische eenheid is gerealiseerd, zullen zij de nieuwe vorm van leven door middel van liefde bevorderen.

Wat nu 'barmhartigheid' of wettelijk voorgeschreven wederzijdse 'hulp' is, zal dan worden getransformeerd in 'goddelijke liefde' die de ontvanger en de gever doelmatig kan zuiveren.

Deze vervulling gaat de regionen van politiek, ethiek of economie verre te boven.

Zij zijn niet bij machte de ontvanger te transformeren en de gever met ontroering te vervullen, hoeveel ze ook proberen te egaliseren.

Zij ontberen aantrekkingskracht en bezitten niet het vermogen om te schragen.

De gelijkheid die zij tot stand brengen zal altijd op de vloer gevolgd worden door een schaduw, de schaduw van het ego.

Deze schaduw kan enkel dan verdwijnen wanneer de identiteit als Al-Ene wordt gekend en gevoeld.

Men zou nu kunnen zeggen dat niet alle verlangens slechts zijn; de rajassoortigen die anderen pijn doen en uitbuiten kunnen veroordeeld worden, maar waarom zou je de satvische verlangens opgeven?

Maar verlangen is verlangen, ook al is het doel heilzaam en zuiver.

De vrucht van je inspanningen, het denken dat het zoekt, de levenskracht die het denken activeert, het leven zelf - zij allen moeten op God worden gericht, met devotie die voortkomt uit het zien van de Ene.

Zij die zeggen dat het spirituele pad enkel voor het individu is, en dat de samenleving zich er niet mee bezig zou moeten houden, begaan een grote vergissing.

Het is als het aandringen op licht in huis, maar tegelijk zeggen dat het niet geeft dat het buiten donker is.

Devotie voor God gedijt niet als je je medemens haat.

De medemens en de wereld moeten te allen tijde in de spiegel van Sath-Chit-Ananda (bestaan, kennis, gelukzaligheid; de Opperste staat) gezien worden.

Enkel verwantschap die gestoeld is op dit inzicht zal voortduren.

Dat is de Sai verwantschap.

Wanneer je die binding verdiept, zal de ware aanwezigheid, de constante aanwezigheid van Sathya Sai de jouwe zijn.

Laat je niet door je grillen of je voorliefdes meevoeren in de jungle van woorden en gevoelens.

Wees vastberaden en getrouw aan je ware, innerlijke aard.

Goed en kwaad zijn gebaseerd op de reacties van individuen; ze zijn niet inherent aan dingen of gebeurtenissen.

Vedanta of atheïsme wordt aanvaard of verworpen al naar gelang je voorkeur of afkeer.

Zij hangen niet af van aanvaarding of afwijzing op logische gronden.

Enkel ervaring kan hun geldigheid, hun validiteit bewijzen.

Wie kan God schilderen als zo en zo?

Zij die dat doen, geven zich over aan een nutteloze en zinloze inspanning.

Ze bezitten geen enkele autoriteit om zoiets te verklaren.

Wanneer ze dat recht opeisen, zijn ze niets anders dan verwaande kwasten die vertrouwen op hun beperkte intellect.

Goddelijkheid is volledig immanent (inwonend, ingeboren) in iedereen; dat is duidelijk voor ogen die diep en zuiver kunnen schouwen.

Wie dit ontkent, berooft alleen zichzelf van zijn werkelijkheid.

Die waarheid kan hij niet ongedaan maken door zijn ontkenning, niet in zichzelf en ook niet in anderen.

De conclusie is daarom onvermijdelijk, dat het de plicht is van de mens om de samenleving als een uiting van goddelijkheid te zien, en om al zijn vaardigheden en zijn inspanningen te benutten om het welzijn en de voorspoed van de samenleving te bevorderen.

De mens moet zich dit verruimende gevoel, dit omvattende denken en deze intuïtieve visie eigen maken.

Zonder deze drie is de mens niet meer dan een inert wezen; als hij deze drie bespot, verliest hij zijn aanspraak op de titel 'mens'.

Een geest van verzaking, van trouw blijven aan deugd, een vurig verlangen om samen te werken, een gevoel van verwantschap - dat zijn de karakteristieke kenmerken van de mens.

Een ieder die deze waarden als beletsel ziet, is het niet waard een mens genoemd te worden.

De broederschap der mensheid kan in het leven worden vertaald op basis van de atmische visie.

Alle mensen dorsten naar vrede en geluk.

Zij vormen het kostbare erfgoed van wat de mens rechtens toekomt, want zij zijn Gods schat.

Zij kunnen enkel verdiend worden door de band te herkennen die alle mensen met elkaar verbindt.

Alle mensen zijn van dezelfde afkomst; zij zijn van goddelijke komaf.

Alle mensen zijn cellen in het ene goddelijke organisme, in het goddelijk lichaam.

Dat zou je geloof, je fortuin, je kracht en je volheid moeten zijn.

Enkel je hiervan bewust te zijn, geef je het recht om jezelf mens te noemen.

Leer te leven als mensen.

Dit is de sadhana, dit is de boodschap van Sai.