SAI BABA: OVER DE BHAGAVAD GITA 

  ONTELBARE CYCLI VAN GEBOORTE EN DOOD  

Als gewone mensen horen dat het lichaam kan worden beschouwd als kleding die je aan en uit kunt trekken, beginnen zij te betwijfelen.

Na tachtig of negentig jaar, wanneer de ouderdom zijn sporen heeft achtergelaten, kan men gemakkelijk accepteren dat het lichaam is geworden als een oud stuk textiel.

Dan zou men kunnen aanvaarden dat deze oude kleding moet worden afgelegd.

Maar als iemand in zijn jeugd of in de kracht van zijn leven, nog voor de oude dag is begonnen, zou het erop neerkomen dat hij nieuwe kleren achterlaat.

Stel dat er een twintig jaar oud lichaam achterblijft; mogen we het dan versleten noemen?

Het is duidelijk dat de kleding nieuw is.

Krishna weerlegde deze twijfel met een voorbeeld:

Stel dat je een jaar lang op pelgrimstocht bent geweest en je hebt ter plaatse een stuk textiel gekocht.

Je neemt de stof mee naar huis en bewaart die in een kast.

Na vijf of tien jaar kom je die lap weer tegen terwijl je enige kleren opbergt, en je herinnert je dat je deze lap vele jaren geleden hebt gekocht.

Je brengt hem naar een kleermaker en laat er een overhemd uit maken.

Op een dag dat je dit overhemd draagt, buig je voorover om te gaan zitten en de rug scheurt.

Je dacht dat het een nieuw overhemd was en nu is het zo vlug gescheurd!

Waarom heb je er zo kort mee gedaan?

Het is gescheurd omdat de stof oud was: het overhemd was nieuw, maar de stof kwam uit een oude voorraad.

Als je een lichaam aanneemt en je blijft daarin slechts een zeer korte tijd, dan lijkt het op het eerste gezicht alsof je een nieuw lichaam afdankt.

Maar in werkelijkheid komt het uit een oude voorraad.

Je hebt ontvangen als resultaat van vele vorige levens.

Zo heb je in een vorig leven misschien een bepaalde spirituele training ondergaan, hebt een aantal geestelijke ervaringen gehad en je bent daarna gestorven.

In dit leven hervat je je spirituele reis en nog voordat je oud bent geworden, kun je het geestelijke doel hebben bereikt.

Als je dit soort overdenkt, houd je wellicht alleen rekening met je huidige bestaan en betrek je in je overwegingen alleen de inspanningen en de gevolgen van je daden in dit leven.

Maar de Heer ziet en overweegt al je vorige levens, al je vroegere inspanningen en alle gevolgen daarvan.

Krishna sprak: 'Mijn kind, de tijd vernietigt ten slotte elk lichaam.

Weet dat je hebt bestaan in ontelbare lichamen en dat je in vroegere tijdperken door ontelbare cycli van geboorte en dood bent gedaan al sinds mensengeheugenis.'

Het woord voor het lichaam in het Sanskriet is 'sarira' en betekent 'hetgeen afsterft, hetgeen wegkwijnt'.

Het lichaam wordt geboren als een hompje vlees; tijdens de groeiperiode wordt het mooi en aantrekkelijk, maar tenslotte wordt het oud en verliest al zijn kracht en bekoorlijkheid.

Het lichaam is een levenloos ding, zonder gevoel.

Maar tijdens het leven ondergaat het een aantal veranderingen en uiteindelijk raakt het versleten. Nu kan je gaan twijfelen.

Hoe kan men het lichaam bewegingsloos en ongevoelig noemen?

Het spreekt, loopt, leeft, is vol activiteit.

Dit levende lichaam kan niet bewegingloos worden genoemd.

Maar als je het uurwerk van een klok opwindt, begint het ook te draaien en te lopen.

Dat wil toch niet zeggen dat die klok leeft.

Door de energie die de klok heeft gekregen toen je hem opwond, loopt hij nu naar behoren.

Zo kan je lichaam bijvoorbeeld ook praten en het functioneert op velerlei wijze door de levensenergie die God het heeft gegeven.

Zonder het goddelijke principe dat het leven inblaast, kan het lichaam niet functioneren, zomin als een klok kan functioneren zonder te worden opgewonden.

Maar nu komt er een volgende vraag naar voren.

Een klok loopt, maar vorm en omvang veranderen niet, het lichaam daarentegen groeit wel.

Hoe kun je dat verklaren?

Als het niet meer is dan een bewegingsloos ding, hoe kan het dan groeien?

Dingen die inert zijn, groeien niet.

Maar indien je stof bijeenveegt op de vloer en in de vuilnisbak gooit, dan wordt zelfs dat hoopje stof groter.

Wanneer je je lichaam blijft voeden met allerlei voedsel, dan groeit het ook.

Naarmate de hoeveelheid voedsel daarbinnen vermeerdert, groeit het lichaam.

Een hoopje stof groeit dan wel, maar je mag niet zeggen dat het leeft.

Dus mag je ook niet de gevolgtrekking maken dat je lichaam leeft alleen vanwege het feit dat het groter wordt.

Het lichaam zelf is een levenloos ding.

Het is echter vol bewustzijn omdat de ware basis ervan goddelijke is.

Denk altijd aan die basis; het goddelijke bewustzijn onderhoudt en activeert het levensprincipe in alle schepsels.

Houdt dit in gedachten bij het doen van je plicht.