LEVENDE
GEDACHTEN
x
OSHO
x
KRISHNAMURTI
x
MAHARISHI
x
MEHER BABA
x
SAI BABA
x
VIVEKANANDA
x
BHAGAVAD GITA
x
MYSTIEK
x
NIETZSCHE
SPINOZA
FILOSOFIE OVERIGE
x
I TJING  
x
THOMAS EVANGELIE
x
OVERIGE
x
CITATEN
x
TREFWOORDEN & LINKS
x
SITEMAP
x
HOMEPAGE

 

      KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

  DE MAATSCHAPPIJ DE RUG TOEKEREN  

We hebben voortdurend ervaringen.

We zijn ons er al dan niet van bewust.

Elke ervaring laat een spoor na en deze sporen worden dag in dag uit aangevuld en groeien uit tot voorstellingen.

Iemand beledigt je, en op dat ogenblik heb je reeds een beeld van de ander gevormd.

Ook als iemand iets lovend over je zegt ontstaat er een beeld.

Op deze wijze leidt elke reactie onvermijdelijk tot een voorstelling.

Is het mogelijk deze voorstelling achteraf weer uit te wissen?

Om deze voorstelling uit te wissen moet je onderzoeken hoe deze ontstaat; we zullen zien dat elke uitdaging die we niet op de juiste wijze beantwoorden, onvermijdelijk een voorstelling achterlaat.

Als je mij een idioot noemt, word je direct mijn vijand, vind ik je onsympathiek.

Op het moment dat je mij een idioot noemt moet ik bijzonder gewaarzijn, zonder enige keuze, zonder enige veroordeling; ik moet alleen maar luisteren naar wat je zegt.

Als er geen emotionele reactie is op je uitspraak zul je zien dat er geen voorstelling gevormd wordt.

Je dient dus gewaar te zijn van de reactie en mag haar geen tijd gunnen om wortel te schieten.

De vraag is, kan dat?

Hiervoor is aandacht nodig - je mag niet dromerig door het leven gaan - aandacht op het moment van de uitdaging.

Met je hele wezen; je moet luisteren met je harten met je geest, zodat je duidelijk ziet wat er gezegd wordt - ongeacht of het iets vleiends, beledigends of een mening over jou is.

Je zult dan zien dat er helemaal geen voorstelling ontstaat.

De voorstelling heeft altijd betrekking op wat er in het verleden is gebeurd.

Als het om iets plezierigs gaat, houden wij het vast.

Als het pijnlijk is willen we ervan af.

Zo ontstaat begeerte; het ene willen we vasthouden, het andere willen we kwijt; en begeerte veroorzaakt conflict.

Als je dit alles gewaar bent, er zonder te kiezen aandacht aan schenkt, alleen maar observeert, kun je het zelf ontdekken, dan leef je niet in navolging van een bepaalde psycholoog, priester of dokter.

Om de waarheid te ontdekken moet je van al deze dingen volledig vrij zijn, alleen staan.

En alleen staan betekent de maatschappij de rug toekeren.

Als je jezelf zorgvuldig hebt gadegeslagen, zul je ontdekken dat een deel van je brein, dat zich in de loop van vele duizenden jaren ontwikkeld heeft, het verleden vertegenwoordigt, het verleden in de vorm van ervaring, het geheugen.

In het verleden schuilt veiligheid.

Ik hoop dat je dit allemaal zelf ziet.

Het verleden reageert altijd direct, en het opschorten van de respons van het verleden op het moment dat je met een uitdaging wordt geconfronteerd, zodat er een interval ontstaat tussen uitdaging en respons, betekent de beëindiging van de voorstelling.

Als dit niet gebeurt, zullen we altijd in het verleden leven.

Wij zijn het verleden en er bestaat geen vrijheid in het verleden.

Dit is dus ons leven, een voortdurende strijd, het verleden, omgevormd door het heden dat zich naar de toekomst beweegt - wat de beweging van het verleden blijft, zij het omgevormd.

Zolang deze beweging bestaat kan een mens nooit vrij zijn, zal hij altijd in conflict, in smart, in verwarring, in ellende leven.

Kan de respons van het verleden worden opgeschort, zodat er niet direct een voorstelling wordt geschapen?

We moeten naar het leven kijken zoals het is, naar de eindeloze verwarring en ellende en de vlucht hiervoor in bepaalde vormen van religie en bijgeloof, de verering van het vaderland, of bepaalde vormen van amusement.

We moeten kijken hoe men wegvlucht in neurosen - want een neurose geeft een buitengewoon gevoel van veiligheid.

Iemand die 'geloofd' is neurotisch; iemand die een voorstelling vereerd is neurotisch.

Het zijn neurosen waarin grote veiligheid besloten ligt.

Deze dingen brengen in jezelf geen radicale revolutie teweeg.

Hiervoor is keuzeloos waarnemen noodzakelijk, zonder enige vertekening van begeerte, genot of angst - alleen maar waarnemen hoe je feitelijk bent zonder te vluchten.

Geef wat je ziet geen naam, neem slechts waar.

Dan zul je de passie, de energie, hebben om waar te nemen en deze waarneming brengt een geweldige verandering teweeg.