KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

  DE WAARNEMER EN HET WAARGENOMENE  

Vraag: Er is enorm veel energie nodig om het punt te bereiken waarop je ziet dat de waarnemer en het waargenomene één zijn?

Krishnamurti: Deze meneer zegt dat de waarnemer en het waargenomene een zijn; dat wil zeggen als er angst is, is de waarnemer een deel van die angst.

Hij vereenzelvigt zich met die angst.

De waarnemer is zelf een deel van die angst.

Het is betrekkelijk eenvoudig dit te realiseren.

Of je realiseert het verbaal, theoretisch - de betekenis van woorden begrijpend - of je ziet feitelijk dat de waarnemer en het waargenomene één zijn.

Als je dat werkelijk ziet, betekent dat een dramatische verandering in je leven; er komt dan een einde aan conflict.

Als er een onderscheid bestaat tussen de waarnemer en het waargenomene, een kloof, is er een tijdsinterval en daardoor conflict.

Als je werkelijk ziet en door waarneming vaststelt dat de waarnemer en het waargenomene in feite een zijn, maak je een einde aan alle conflict in je leven, in al je relaties.

Vraag: Wat kunnen we doen als we beseffen dat het verleden, het geheugen zichzelf plaatst tussen iets diepers en de buitenwereld.

We kunnen het geen halt toeroepen - het blijft maar doorgaan.

Krishnamurti: Het geheugen plaats zichzelf tussen uiterlijk en innerlijk.

Er is het innerlijk en het uiterlijk en de geest als een afzondering iets, in de vorm van herinnering, het verleden.

We hebben dus drie dingen, het innerlijk, de buitenwereld en de geest als verleden.

Lach niet, meneer.

Dit is ons leven, dit is wat er met ons aan de hand is.

Hoewel je de vraag ook anders kunt stellen is dit de manier waarop ons dagelijks leven in feite verloopt.

Je wilt iets doen: de geest zegt 'doe het niet' of 'doe het anders' en zo is er een voortdurende strijd.

De geest bemoeit zich ermee in de vorm van denken, denken dat het verleden is.

Het denken plaatst zich tussen het feitelijke, het innerlijk en het uiterlijk.

Wat moet je doen?

Denken schept verdeeldheid; het heeft het leven verdeeld in het verleden, heden, heden en toekomst.

Het heeft eveneens een scheiding aangebracht tussen het innerlijk en het uiterlijk.

Het denken zegt: 'hoe kan ik de kloof tussen deze twee overbruggen en onverdeeld functioneren?'

Is het denken, dat zelf de bron van verdeeldheid is hiertoe wel in staat?

Vraag: Waar een wil is, is een weg.

Krishnamurti: Nee, meneer.

U gaat op uw manier door het leven; u hebt de wil om mensen te vernietigen en u bent daarin geslaagd.

U heeft een manier gevonden.

Wij houden ons niet met de wil bezig; de wil is het meest destructieve ding, want willen is gebaseerd op genot, begeerte en niet op ongebonden vreugde.

U vraagt of het denken tot zwijgen kan worden gebracht.

Hoe kan het denken ooit stil zijn?

Is dat niet de juiste vraag? - als je immers de verkeerde vraag stelt krijg je onvermijdelijk het verkeerde antwoord.

Je moet de juiste vraag stellen.

Is, 'hoe kan aan denken een einde komen', wel de juiste vraag?

Of moet je proberen te ontdekken wat de functie van denken is.

Als je denken een einde maakt - als zoiets tenminste mogelijk is - en je moet naar kantoor, kun je dan nog wel functioneren?

Het is duidelijk dat denken onontbeerlijk is.

Wij stellen hier dat denken op een bepaald vlak gevaarlijk is, omdat het verdeeldheid schept; Maar toch zal het denken op een ander vlak normaal, objectief en gezond moeten functioneren.

Hoe is dat mogelijk?

Hoe kan het denken zich afzijdig houden?

Ziet u de moeilijkheid.

Het gaat er niet om 'hoe het denken moet worden beëindigd.'

Als je de vraag eenmaal helder geformuleerd hebt, zul je het zien.

Denken, dat de respons is van het verleden, verschijnt ten tonele, schept een onderscheid tussen innerlijk en uiterlijk en vernietigt de eenheid.

We zeggen daarom, 'Laten we het denken uitroeien, laten we de geest tot zwijgen brengen.'

Dit is een volkomen verkeerde benadering.

Maar als je de hele structuur van het denken onderzocht hebt, gezien hebt wat de plaats ervan is, waar het noodzakelijk is, zul je ontdekken dat de geest intelligent functioneert als het denken niet actief is en wanneer dit moet functioneren.