KRISHNAMURTI: JEUGD EN BEWUSTWORDING 

  DE WAARHEID LAAT ZICH NIET IN WOORDEN VANGEN  

De extase die ik voel is het product van deze wereld.

Ik heb steeds geprobeerd tot inzicht te komen; ik wilde verdriet, het lijden overwinnen dat voortvloeit uit de dood, uit gehechtheid en verlies van dierbare dingen, uit het leven dat steeds verder voortschrijdt en uit alles wat een mens dagelijks doorstaat.

Ik wilde het begrijpen en mij hiervan bevrijden.

Ik ben hierin geslaagd.

Mijn extase is echt en absoluut, en geen vlucht.

Ik ken de weg en wil anderen helpen zichzelf uit deze nimmer eindigende poel van ellende te bevrijden.

Nee, dit heeft niets met vluchten te maken.

Het is geen vlucht als je je niet in de dingen stort, waarvan je inziet dat ze voor jou overbodig zijn.

Ik heb ingezien dat een familieleven met al zijn aantrekkelijkheden en verwikkelingen voor mij niet noodzakelijk was en daarom heb ik mij er niet mee ingelaten.

Ik heb vrijwillig een keuze gedaan en men mag deze niet uitleggen als een vlucht, als bijgeloof of als angst; temidden van de blinde verwarring, waartoe het leven aanleiding geeft, zag ik dat hetgeen ik zocht nergens te vinden was.

Waarom zou ik mij dan blindelings in het leven storten, in jaloezie enz.

Ik probeer verheldering te brengen en een brug te slaan voor anderen; niet om hen van het leven te vervreemden maar om hen juist in de gelegenheid te stellen dit met grotere intensiteit te ervaren.

Ik heb vooral de laatste weken het gevoel gekregen, dat ik iets tot stand heb gebracht, waarmee ik het leven in grote mate kan verrijken.

Het is bijzonder moeilijk uit te leggen, maar door er voortdurend over te praten hoop ik het duidelijker te kunnen maken.

Ik heb het gevoel dat wat ik zeg, de enige manier is om uit deze chaos en ellende te raken.

Niet door uit het leven te stappen, maar door er middenin te blijven staan.

Het zijn de enkelingen die de massa moeten voorgaan en als eersten het grote voorbeeld moeten geven.

Ik probeer zoveel mogelijk mensen aan te sporen het juiste leven te leiden.

Maar slechts weinigen blijken hiertoe in staat te zijn.

Het is zeer vreemd.

Mijn enthousiasme wordt er niet minder door, integendeel, het wordt steeds groter.

Ik zou het willen uitschreeuwen om mensen over te halen zichzelf te veranderen en gelukkig te worden.

Hoe meer ik nadenk over hetgeen ik 'gerealiseerd' heb, hoe beter ik het kan uitleggen en kan helpen de brug te slaan.

Maar daarvoor is tijd nodig, ik zal voortdurend mijn manier van uitdrukken moeten wijzigen, totdat ik de ware betekenis onder woorden kan brengen.

U hebt geen idee van hoe moeilijk het is het onbeschrijflijke in woorden uit te drukken; de waarheid laat zich niet in woorden vangen.

Het is altijd hetzelfde!