KRISHNAMURTI: TOESPRAKEN MET GEDACHTENWISSELING 

  DE WAARNEMER (DE DENKER) IS HET DENKEN  

Allereerst moeten we - wil er een einde aan komen - de aard van de tijd begrijpen; Want we accepteren de tijd als een manier om over de dingen heen te komen en ze op te lossen.

Er is smart en geleidelijk aan, zeggen we, na verloop van tijd, komen we er op de een of andere manier overheen en zullen we die hoe ook van ons af weten te schudden.

Maar lost leed op door de tijd; door de psychologische tijd of door de chronologische tijd van de klok?

Door de chronologische tijd raken we er misschien aan gewend, dag na dag slikken we het en psychologisch, innerlijk zeggen we bij onszelf: ik kom er geleidelijk wel overheen, of ik probeer het te vergeten, het weg te rationaliseren, er aan te ontvluchten.

In feite is er natuurlijk maar een manier om een einde te maken aan smart: niet door analyse, niet door een vlucht, niet door rationaliseren, maar door er oog in oog mee te staan, door hem onder ogen te zien, door er volledig mee in aanraking te staan, door er honderd procent mee in betrekking te staan.

Volgt u dit vooral goed.

Want - weet u - wanneer u naar een boom kijkt ziet u die boom niet, maar u kijkt naar hem via het beeld, dat u van die boom heeft, of met botanische kennis die u van hem heeft.

Uw ogen nemen waar door het beeld van de kennis heen; door de bril van de herinnering of van het genoegen; u kijkt zelden of nooit naar die boom zonder denken, zonder een beeld - alleen maar om te zien.

En ik ben overtuigd, dat u nooit zo naar uw vrouw of man gekeken heeft - zonder dat beeld, dat u van hem of haar gemaakt heeft.

Wanneer u die wolk bekijkt, of de vogel, of de schittering van het licht op het watervlak zonder beeld, dat staat u in rechtstreekse aanraking daarmee.

Dan is er geen ruimte tussen u en het ding.

Het tijdsverloop tussen de waarnemer en dat, wat waargenomen wordt, de afstand ertussen ondergaat dan een geweldige verandering.

En ditzelfde gebeurt, als we oog in oog staan met smart, zonder eraan te ontvluchten, zonder er namen aan te geven, zonder hem aan ons hart te koesteren.

Kijkt u er alleen maar naar, wees u er volledig mee in aanraking.

En het is alleen mogelijk er mee in aanraking te staan, wanneer u er uw volledige aandacht, uw liefdevolle zorg aan geeft.

Het is echter onmogelijk, uw liefdevolle zorg aan geeft.

Het is echter onmogelijk, uw volledige aandacht te geven, zolang uw geest niet rustig en stil is.

U zult bemerken dat, wanneer er geen weerstand is tegen leed, het leed een volledige verandering ondergaat; wat niet betekent dat u het leed aanvaardt, of u met het leed vereenzelvigt.

U bent het leed - er is niet meer u en de smart.

De waarnemer, de denker is het denken.

Wanneer u dat beseft, intens beseft - niet als een denkbeeld, maar als een feitelijkheid, als iets dat u voelt, waar u de vinger op kunt leggen; iets wat u ziet - dan zult u ontdekken, dat zowel vrees als leed tot een einde komen, zodra u er rechtstreeks mee in contact komt.