KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

 DUALITEIT EN TEGENSTELLINGEN  

Het woord zoeken, achter iets aan gaan, iets uitpluizen, houdt in, dat we min of meer weten waar we op uit zijn, nietwaar?

Als we zeggen dat we de waarheid zoeken, als we een religieuze instelling hebben, of streven naar een volmaakt leven enz., moet er in onze geest al een voorstelling of idee bestaan.

Om na zoeken iets te vinden moeten we van tevoren al bekend zijn geweest met de grote lijnen ervan.

De kleur, de substantie, enz.

Houdt het woord zoeken niet in dat we iets verloren hebben en het proberen terug te vinden en dat we het, als we het kunnen vinden, kunnen herkennen - wat inhoudt dat we er tevoren reeds bekend mee waren, dat we er alleen maar achteraan moesten gaan om het te vinden?

Het eerste wat we tijdens meditatie realiseren is de zinloosheid van zoeken, want wat je zoekt wordt door je eigen verlangens bepaald; als je ongelukkig, eenzaam en wanhopig bent, zul je uit zijn op hoop en gezelschap, iets om je steun te geven en je zult het vinden, dat leidt geen twijfel.

Controle houdt onderdrukking, verwerping of uitsluiting in; het veronderstelt een scheiding tussen degene die controle uitoefent en het gecontroleerde; het betekent conflict.

Als je dat begrijpt, komt er aan kiezen en controle voorgoed een einde.

Dit alles lijkt misschien nogal moeilijk en in strijd met alle opvattingen die je erover hebt.

Je zegt misschien: hoe kan er orde zijn zonder controle, zonder werkzaamheid van de wil?

Maar, zoals we gezegd hebben, betekent controle verdeeldheid tussen degene die controle uitoefent en hetgeen gecontroleerd moet worden; deze scheiding veroorzaakt conflict en vertekening.

Als je dat echt begrijpt wordt de scheiding tussen de controlerende en het gecontroleerde opgeheven en daardoor ontstaat begrip en inzicht.

Als er inzicht is in wat feitelijk is, bestaat er geen behoefte aan controle.

Er zijn dus twee essentiële dingen die volledig begrepen moeten worden, voordat we ons gaan bezighouden met de vraag wat meditatie is.

Ten eerste dat het geen zin heeft te zoeken, ten tweede dat er orde moet zijn die ontstaat uit het begrijpen van wanorde, het resultaat van controle, en alle dualiteit en tegenstellingen die noodzakelijkerwijs bestaan tussen de waarnemer en het waargenomene.

Orde ontstaat als degene die boos is en er vrij van probeert te worden inziet, dat hij zelf die boosheid is.