KRISHNAMURTI: DE ENIGE REVOLUTIE 

  GEVANGEN IN HET NET VAN HET DENKEN  

Of men katholiek, of moslim, of communist is, de propaganda van honderd, of twee honderd, of vijf duizend jaar maakt deel uit van deze verbale structuur van beelden, die onsbewustzijn heeft opgebouwd.

Wij worden bepaald door wat we eten, door de economische druk, door de cultuur en de maatschappij waarin wij leven.

Wij zijn die cultuur, we zijn die maatschappij.

Verzet daartegen is verzet tegen onszelf.

Indien u zich verzet tegen uzelf, niet wetend wat gij zijt, dan is het verzet geheel en al verspild.

Maar gewaar zijn, zonder veroordeling, van wat ge zijt - dat leidt tot daden die volslagen anders zijn dan die van een hervormer of een revolutionair.

'Maar ons onbewuste is het collectieve erfdeel van het ras en volgens de psychiaters moet dit begrepen worden.'

Ik begrijp niet waarom u zoveel gewicht hecht aan het onbewuste.

Het is even onbeduidend en mooi schijnend als het bewuste, en er gewicht aan toekennen, versterkt het alleen maar.

Indien u zijn echte waarde ziet, valt het weg als een blad in de herfst.

Wij menen dat bepaalde dingen belangrijk genoeg zijn om ze te bewaren, en dat andere weggegooid kunnen worden.

De oorlog brengt bepaalde oppervlakkige verbeteringen teweeg, maar de oorlog als zodanig is de grootste ramp voor de mens.

Het verstand zal op geen enkele wijze onze menselijke problemen oplossen.

Het denken heeft op ontelbare wijzen geprobeerd onze angsten en zorgen te overwinnen en te boven te komen.

Het denken heeft de kerk gebouwd, de zaligmaker, de goeroe; het denken heeft nationaliteiten bedacht; het denken heeft de natie van een natie verdeeld in verschillende groepen, klassen die met elkaar in oorlog zijn.

Het denken heeft de mens van mens gescheiden, en nadat het anarchie en grote smart had verwekt, is het begonnen iets te vinden dat mensen tot elkaar brengt.

Wat het denken ook doet, het brengt onvermijdelijk gevaar en zorg.

Zichzelf een Italiaan of een Indiër, of een Amerikaan noemen is je reinste dwaasheid, en het is het werk van het denken.

'Maar liefde is toch het antwoord op dit alles?'

Opnieuw mis!

Is u vrij van jaloersheid, ambitie, of gebruikt u enkel dat woord 'liefde' waaraan het denken een betekenis heeft gegeven?

Als het denken het betekenis heeft gegeven, dan is het geen liefde.

Het woord liefde is geen liefde - wat u ook met dat woord bedoelt.

Het denken is het verleden, de herinnering, de ervaring, de kennis waaruit het antwoord op iedere uitdaging komt.

Dit antwoord is dus altijd ontoereikend, en vandaar het conflict.

Want denken is altijd oud; het denken kan nooit nieuw zijn.

Moderne kunst is het antwoord van het denken, het verstand, en hoewel ze voorgeeft nieuw te zijn, is ze werkelijk even oud, maar niet zo mooi als de heuvels.

De ganse structuur zoals ze door het denken is opgebouwd - als liefde, als God, als cultuur, als de ideologie van het polit-bureau - moet volslagen worden afgewezen, wil het nieuwe kunnen bestaan.

Het nieuwe past niet in het oude patroon.

U is werkelijk te bang om het oude patroon volslagen af te wijzen.

'Ja, we zijn bang, want als wij dit afwijzen, wat blijft er dan over?

Waarmee vervangen wij het?'

Deze vraag is een vrucht van het denken, dat het gevaar ziet en dus bang is en er zeker van wil zijn dat het iets zal vinden dat het oude kan vervangen.

Opnieuw is u gevangen in het net van het denken.

Maar als u feitelijk, niet met woorden of verstandelijk, dit huis van het denken geheel afwijst, dan kunt u misschien het nieuwe vinden - de nieuwe wijze van leven, zien, handelen.

Negeren is de meest positieve daad.

Het verkeerde negeren zonder te weten wat waar is, de schijnbare waarheid in het verkeerde negeren, en het verkeerde als verkeerd negeren, is het onmiddellijke handelen van een geest die vrij is van het denken.

Deze bloem zien met het beeld, dat het denken ervan heeft gemaakt, is iets geheel anders dan haar zien zonder dat beeld.

De band tussen waarnemer en het waargenomene, en dat veroorzaakt een grote afstand tussen hen.

Als er geen beeld is, verdwijnt het interval van de tijd.

🧠 Hoofdpunten uit de tekst

• Conditionering van het bewustzijn Onze identiteit en overtuigingen zijn gevormd door eeuwenlange culturele, religieuze en maatschappelijke invloeden. We zijn zelf die maatschappij — verzet daartegen is verzet tegen onszelf.

• Het denken als bron van conflict Denken is gebaseerd op het verleden: herinneringen, kennis en ervaring. Daarom is elk antwoord dat uit denken voortkomt per definitie oud en ontoereikend, wat leidt tot conflict.

• Illusie van liefde en spiritualiteit Woorden als ‘liefde’ en ‘God’ zijn vaak slechts mentale constructies. Als het denken betekenis geeft aan liefde, is het geen echte liefde. Ware liefde overstijgt het denken.

• Het onbewuste is niet verheven Zowel het bewuste als het onbewuste zijn producten van denken. Het toekennen van waarde aan het onbewuste versterkt slechts de illusie ervan.

• Radicale afwijzing van het oude Werkelijke vernieuwing vereist het volledig loslaten van het oude denksysteem. Alleen dan ontstaat ruimte voor een nieuwe manier van leven, zien en handelen.

• Negeren als daad van bevrijding Het negeren van het verkeerde — zonder te weten wat juist is — is een daad van een geest die vrij is van het denken.

• Waarneming zonder beeldvorming Als we iets waarnemen zonder het mentale beeld dat het denken eraan geeft, verdwijnt de afstand tussen waarnemer en waargenomene. Dat opent de deur naar directe ervaring.