KRISHNAMURTI: EEN SPIEGEL VOOR MENSEN 

 HUNKEREN DOET VREES ONTSTAAN  

Hunkeren doet vrees ontstaan, vrees maakt afhankelijk...

Hoe groter die afhankelijkheid is, des te groter de innerlijke armoede.

Als je deze armoede, deze eenzaamheid gaat beseffen, probeer je ze te verbloemen, de leegte op te vullen met kennis of activiteit, met afleiding of geheimzinnigheid.

Hoe meer men dat doet, des te dieper de werkelijke oorzaak van de eenzaamheid verborgen raakt.

Het 'ik' is onverzadigbaar, 't is net een kom met een barst erin, een bodemloze put die nooit of te nimmer gevuld kan worden.

Als men veel over de wereld reist, valt het op hoezeer de aard van de mens overal eender is, of het nu in India of Amerika is, dan wel in Europa of in Australië.

Dat geldt vooral voor leerlingen van middelbare scholen en universiteiten.

We produceren een bepaald menstype - want we schijnen allen uit dezelfde vorm voort te komen - dat hoofdzakelijk gericht is op het vinden van veiligheid, op belangrijk lijken of op het beste ervan te maken en daar zo min mogelijk bij na te denken.

Conventionele opvoeding maakt onafhankelijk leren denken bijzonder moeilijk.

Conformiteit voert naar middelmatigheid; het streven naar succes smoort de ontevredenheid, remt de spontaniteit af en doet vrees ontstaan; en vrees verhindert een intelligent begrijpen van het leven.

En met het toenemen van de jaren worden geest en hart steeds doffer.

Wij allemaal zijn door ons milieu en onze opvoeding erin getraind persoonlijke voordelen en veiligheid na te jagen en voor ons onherroepelijk verwarring en ellende teweeg bij onszelf en in de wereld, omdat die training in ieder individu de psychologische barrières optrekt die scheiden en een ieder apart houden van de anderen.

Zolang we succes tot doel hebben kunnen we onze vrees niet kwijt raken, want het verlangen om te slagen gaat onvermijdelijk gepaard met de vrees voor mislukking.

Om die reden zou men jonge mensen niet moeten leren naar succes op te zien.

De cultus van succes voert naar wedijver, nijd, vijandschap en tenslotte naar oorlog.

In zo'n soort maatschappij zijn wij grootgebracht en onze agressiviteit en verwarring zijn opvallend.

Vraag: Hoe kun je je vrij maken van vrees?

Krisnamurti: Je moet eerst weten waarvoor je bang bent, is het niet?

Je kunt bang zijn voor je ouders, voor de leraren, bang voor je examen te zakken, bang voor wat je zuster, je broer of je buurman zou kunnen zeggen; je kunt ook bang zijn dat je niet zo goed of zo knap bent.

Nou, weet je dat?

Als je 't weet, ga er niet voor op de loop, maar ga dan na waarvoor je bang bent.

Als je weten wilt hoe je vrees kunt kwijtraken, dan moet je haar niet willen ontvluchten, maar in de ogen kijken, dat is juist wat je helpt er vrij van te komen.

Zolang we vrees willen ontvluchten, kijken we er niet naar, maar zodra je stopt en naar de vrees kijkt, begint deze al op te lossen.

Het op de vlucht slaan is de oorzaak van de vrees.

We zijn als maar het vechten om rijker te worden, beroemder, knapper; - ik wil groter zijn dan jij, en jij wilt groter zijn dan ook!

Ambitie betekent dus eigenlijk trachten iets te zijn dat we niet zijn.

En wat is nu belangrijk?

Proberen iets te zijn wat we niet zijn of begrijpen wat we wel zijn?

Het spreekt vanzelf dat we eerst naar onszelf kijken gaan we begrijpen wat we zijn.