KRISHNAMURTI: DE WERELD - DAT BEN JIJ 

  LIEFDE IS GEEN GENOT,  LIEFDE IS GEEN VERLANGEN  

Onze onderlinge relaties met alle mensen over de gehele wereld zijn gebaseerd op voorstellingen, op beelden, die we ons van onszelf en van de anderen hebben gevormd.

De man bouwt zich een beeld op van zijn vrouw en de vrouw doet hetzelfde van haar man; een beeld vol genot en verdriet, belediging, getreiter, overheersing, jaloezie, ergernis, of wat het ook zij.

Vele jaren lang heeft zich geleidelijk een beeld gevormd van de vrouw of van de man.

De verhouding speelt zich af tussen die twee beelden.

Relatie betekent echter werkelijk contact.

Contact met iets hebben betekend: Er mee in aanraking zijn en je kunt geen contact maken met iemand, als je reeds een beeld van hem hebt gevormd - dat is duidelijk.

Maar is het nu mogelijk zonder dergelijke beelden te leven en dus wel met elkaar in relatie te staan?

De verhouding brengt conflict, omdat we niet met elkaar in relatie komen.

De relatie komt niet verder dan tussen de twee gevormde beelden.

Is het nu voor de geest mogelijk vrij te zijn van alle beeldvorming? Begrijp je de vraag?

Ik zal je tonen, hoe dat mogelijk is.

Zeg niet alleen ja op de woorden, maar doe het, dan zul je zien wat in relatie met iemand zijn werkelijk betekend.

Met iets in relatie zijn is iets heel bijzonders.

Daarin ligt geen leed en geen conflict.

Maar wat is nu dat mechanisme, dat die beelden vormt; beelden omtrent de president, of je vrouw, of je buurman, of van God, of wat dan ook?

Wat is de structuur en de aard van zulk een beeld omtrent onszelf en anderen?

Als ik getrouwd zou zijn - dat ben ik niet- zou ik me een beeld van mijn vrouw vormen uit wat ze gezegd heeft, wat ze gedaan heeft, uit het prettige dat ik door haar ervaren heb - hetzij seksueel of op ander gebied - de vrees, de overheersing, het getreiter.

Geleidelijk aan heb ik een beeld van haar opgebouwd en zij heeft dat van mij gedaan.

Dat is een feit, niet een veronderstelling.

En nu vraag ik me af, of ik vrij kan staan van deze beelden.

Je kunt alleen vrij zijn van het beeld, wanneer je op het moment, dat iets gezegd wordt - hetzij in woede, of in jaloezie, of in ergernis, of als vleierij, of als belediging - volledig helder bewust bent, zodat je, wanneer men je vleit of beledigt, ziet wat daarin waarheid is, zodat je er vrij van bent.

Dat houdt in, dat de geest er met volledige aandacht bij is, zodat hem niet de speciale ervaring van vreugde of leed bijblijft, waardoor het beeld wordt opgebouwd.

Dat wil dus zeggen, aandachtig opletten op het moment, dat de vrouw of de man zoiets aangenaams of aangenaams zegt.

Die aandacht, dat keusloze, heldere bewustzijn schenkt de vrijheid om toe te zien en de waarheid of de onjuistheid van wat er gezegd wordt te doorzien.

Dan registreert de geest het niet meer dan herinnering.

Ik weet niet, of je dat ooit geprobeerd hebt - misschien niet.

Hoe vaak men ook herhaalt; 'ik houd van je', toch is dat geen liefde. Liefde is iets heel anders.

Liefde is geen genot, liefde is geen verlangen.

Om liefde te begrijpen moet men begrijpen wat het betekent, als iets 'prettig' is; en wat 'prettig' is gaat samen met angst, met leed.

Men kan niet het een hebben zonder het ander.

Dat zijn dus onze problemen van ieder mens, of hij nu in een welvaartstaat of in een primitieve samenleving leeft.

De mens lijdt, de mens zwoegt voort en ons probleem, onze vraag is nu: kan de geest zich volledig, tot in alle hoeken omvormen en daarbij die diepe, psychologische revolutie volbrengen, die de enige werkelijke revolutie is?

Zulk een revolutie kan een andere maatschappij scheppen met andere menselijke verhoudingen en een heel andere wijze van leven.