KRISHNAMURTI: VRIJHEID EN MEDITATIE 

  OVERGAVE AAN "WAT IS"  

Vraag: Wat is het verschil tussen overgeven aan de wil van God en wat gij zegt betreffende het aanvaarden van 'wat is'?

Krishnamurti: Er is zeker een groot verschil, is dit niet zo?

Overgave aan de wil van God houdt in, dat gij de wil van God reeds kent.

Gij geeft u niet over aan iets, dat ge niet kent.

Indien gij de werkelijkheid kent, kunt ge u er niet aan overgeven; gij houdt op te bestaan; er is geen overgave aan een hogere wil.

Indien ge u aan een hogere wil overgeeft, dan is die hogere wil een projectie van uzelf, want het werkelijke kan niet door het bekende gekend worden.

Het komt slechts tot aanzijn, wanneer het bekende ophoudt te bestaan.

Het bekende is een schepping van de geest, omdat gedachte het resultaat is van het bekende, van het verleden, en het denken slechts kan scheppen, wat het kent; daarom is, wat het kent, niet het eeuwige.

Wanneer ge u overgeeft aan de wil van God, geeft gij u daarom over aan uw eigen projecties; het moge voldoening geven, troostend zijn, maar het is niet het werkelijke.

Begrijpen wat is, eist een ander proces - misschien is het woord proces niet juist, doch wat ik bedoel is dit: begrijpen wat is, is veel moeilijker en eist veel groter intelligentie, dieper gewaarzijn, dan het louter aanvaarden van of zichzelf overgeven aan een denkbeeld.

Begrijpen wat is, vereist geen inspanning, inspanning is een afleiding.

Gij kunt immers niet afgeleid zijn om iets te begrijpen, om wat is te begrijpen.

Indien ik wens te verstaan, wat gij zegt, kan ik niet naar muziek, naar het lawaai van mensen buiten luisteren, maar ik moet u mijn volle aandacht schenken.

Daarom is het buitengewoon moeilijk en inspannend om gewaar te zijn van wat is, want ons denken zelf is een afleiding geworden.

Wij wensen niet te begrijpen wat is.

Wij kijken naar wat is door de bril van vooroordeel, van veroordeling of van vereenzelviging en het kost inspanning om die bril af te zetten en zo dat wat is te beschouwen.

Wat is, is stellig een feit, is de waarheid en al het andere is een vlucht, het is niet de waarheid.

Om te begrijpen wat is, moet het conflict der dualiteit ophouden, want de negatieve reactie van iets anders worden dan wat is, is de ontkenning van het begrijpen van wat is.

Indien ik aanmatiging wil begrijpen, moet ik mij niet bezighouden met haar tegenstelling, moet ik niet afgeleid worden door mijn pogen iets te worden, of zelfs door mijn inspanning om te begrijpen wat is.

Indien ik aanmatigend ben, wat gebeurt er dan?

Indien ik de aanmatiging geen naam geef, houdt ze op te bestaan; hetgeen betekent, dat in het probleem zelf het antwoord ligt en niet ergens anders.

Het is niet een kwestie van aanvaarden wat is; gij aanvaardt niet dat ge bruin of blank zijt, want het is een feit; slechts wanneer ge tracht iets anders te worden, moet ge aanvaarden.

Op het ogenblik, dat ge een feit erkent, houdt het op enige betekenis te hebben; doch een geest, welke gewend is om te denken in het verleden of in de toekomst, geoefend om weg te vliegen in velerlei richtingen, zulk een geest is niet in staat om te begrijpen wat is.

Zonder te begrijpen wat is kunt ge niet ontdekken wat werkelijk is zonder dat inzicht heeft het leven geen betekenis, is het leven een voortdurende strijd, waarin kommen en lijden voortduren.

Het werkelijke kan slechts worden begrepen door het begrijpen van wat is.

Het kan niet worden begrepen, indien er enig veroordelen of vereenzelvigen is.

De geest die altijd veroordeelt of vereenzelvigt kan niet begrijpen; hij kan slechts dat begrijpen, waarbinnen hij gevangen zit.

Het begrijpen van wat is, gewaar zijn van wat is, ontsluiert buitengewone diepten, waarin werkelijkheid, geluk en vreugde ligt.