KRISHNAMURTI: LAAT HET VERLEDEN LOS       

  TIJDSCONFLICT TUSSEN "WAT IS" EN "WAT ZOU MOETEN ZIJN"  

U denkt misschien dat er geen verspilling van energie kan zijn als u nabootst, als u gezag accepteert, als u afhankelijk bent van de priester, het ritueel, het dogma, de partij of van een of andere ideologie, maar het volgen en het aannemen van een ideologie, afgezien van het feit of die goed of slecht is, heilig of onheilig, is een verbrokkelde handeling en daarom een oorzaak van conflict en er zal altijd een conflict ontstaan, zolang er nog een scheiding is tussen 'wat moet zijn' en 'wat is', en elk conflict is verspilling van energie.

Als u zich afvraagt: 'hoe kan ik loskomen van conflict?', Schept u een ander probleem en vergroot het conflict, terwijl u, als u het gewoon als een feit wilt zien - zoals je een of ander concreet voorwerp ziet - helder, direct - wezenlijk de waarheid zult begrijpen van een leven, waarin geheel en al geen conflict is.

Laten we het anders stellen.

We vergelijken altijd dat wat we zijn met wat we moeten zijn.

Dat 'moeten-zijn' is de projectie van wat we o.i behoren te zijn.

Er bestaat een tegenstrijdigheid als er vergeleken wordt, niet alleen met iets of iemand, maar wat je gisteren was en zodoende is er een conflict tussen wat geweest is en wat is.

Wat is, is er alleen als er geen vergelijking wordt gemaakt, en leven met wat is betekend vredig zijn.

Dan kunt u uw gehele aandacht zonder enige afleiding geven aan wat in jezelf is - of het nu wanhoop, lelijkheid, wreedheid, vrees, onrust of eenzaamheid is - en er volledig mee leven; dan is er geen tegenstrijdigheid en dus geen conflict.

Wij vergelijken onszelf echter altijd - met hen die rijker, briljanter, intellectueler, liefhebbende, beroemde, meer dit of meer dat zijn.

Dat 'meer' speelt een buitengewoon belangrijke rol in onze levens; dit onszelf steeds weer afmeten naar iets of iemand is een van de hoofdoorzaken van conflict.

Waarom moet er altijd vergeleken worden?

Waarom vergelijkt u zichzelf met anderen?

Dat vergelijken is ons aangeleerd sinds onze kindsheid.

In elke school wordt A vergeleken met B en A vernietigd zichzelf om als B te zijn.

Wanneer u helemaal niet vergelijkt, als er geen ideaal is, niets dat tegenovergesteld is, geen factor van dualiteit, als u niet langer worstelt om anders te zijn dan u bent, - wat is er dan gebeurd met uw geest?

Deze schept niet langer het tegenovergestelde en is in hoge mate intelligent en gevoelig geworden, in staat tot immense hartstocht, want inspanning is een verspilling van hartstocht - de hartstocht die levensenergie is - en u kunt niets doen zonder die hartstocht.

Als u zichzelf niet vergelijkt met een ander zult u zijn die u bent. Door vergelijking hoopt u te evolueren, te groeien, intelligenter te worden, mooier.

Maar gebeurt dat ook?

Wanneer u zichzelf kunt zien zonder vergelijking is u boven vergelijken uitgestegen, hetgeen weer niet bekent dat de geest stilstaat in tevredenheid.

Dan zien we dus in wezen hoe de geest energie verspilt die zo nodig is om de totaliteit van het leven te begrijpen.