KRISHNAMURTI: LEVEN ZONDER GEWELD 

  VERSCHIL TUSSEN WAARNEMING EN DE HANG NAAR ERVARING  

Er is een enorm verschil tussen waarnemen en ervaren.

Bij waarnemen is er helemaal geen 'waarnemer'; er is alleen maar waarneming; er is geen sprake van een scheiding tussen de waarnemer en het waargenomene.

Observatie is totaal anders dan onderzoeken, waarbij analyse een rol speelt.

Bij analyse is er altijd een 'analyserende' en hetgeen geanalyseerd wordt.

Bij onderzoek is er altijd een entiteit die onderzoekt.

Bij waarneming is er sprake van een voortdurend leren, niet van een voortdurend vergaren.

Ik hoop dat je het verschil ziet.

Dit leren verschilt van leren dat bedoeld is om kennis te vergaren en aan de hand waarvan men vervolgens denkt en handelt.

Een onderzoek kan best logisch, gezond en rationeel zijn, maar waarnemen zonder 'waarnemer' is iets volslagen anders.

Dan is er het vraagstuk van ervaring.

Waarom willen we ervaring?

Heb je daar ooit over nagedacht?

Wij doen voortdurend ervaringen op, waarvan we ons al dan niet bewust zijn en we willen diepere, grotere, mystieke, diepzinnige, transcendentale, goddelijke en spirituele ervaringen - waarom?

Komt het niet omdat je leven zo banaal, zo ellendig, zo klein en onbetekenend is?

Je wilt al die dingen vergeten en in een volledige andere dimensie opgaan.

Hoe kan een kleinzielige, gekwelde en angstige geest, die aan de lopende band problemen heeft, iets anders ervaren dan zij eigen projectie en activiteit?

Deze hang naar grotere ervaringen is het vluchten voor wat feitelijk is; toch kun je alleen maar door middel van dit feitelijke stuiten op het meest mysterieuze in het leven.

Bij ervaring speelt het proces van herkenning een rol.

Iets herkennen wil zeggen dat je er al bekend mee was.

Ervaring draagt meestal het verleden in zich, er schuilt niets nieuws in.

Er is dus een verschil tussen waarneming en de hang naar ervaring.