KRISHNAMURTI: DE ENIGE REVOLUTIE 

  WORDEN IS TIJD  

Wat u over meditatie zegt, schijnt waar; ze ligt buiten het bereik.

Dit betekent, nietwaar, dat men niet moet zoeken, niet wensen, geen enkel gebaar ernaar moet maken, of dit nu het opzettelijke is van gaan zitten in een bepaalde houding of van een gebaar naar jezelf?

Wat voor nut hebben woorden dan?

U zoekt vanuit de leegte, tracht die leegte te vullen, of eraan te ontkomen.

Deze uiterlijke beweging vanuit een innerlijke armoede is begrijpelijk, speculatief, dualistisch.

Dit is conflict en het is eindeloos.

Reik er dan niet naar!

Maar de energie die ernaar reikt, wendt zich van buiten naar binnen, zoekend en speurend, en wil nu iets dat het 'binnen' noemt.

De twee bewegingen zijn in wezen hetzelfde.

Beide moeten een einde nemen.

'Vraagt u ons enkel om tevreden te zijn met deze leegheid?'

Zeker niet.

'Zo blijft dus de leegte en een gevestigd soort wanhoop.

De wanhoop is zelfs groter als men zelfs niet zoeken kan!'

Is het wanhoop als u ziet dat de innerlijke en uiterlijke beweging geen betekenis hebben?

Is het tevreden zijn met wat is?

Is het aanvaarding van de leegheid?

Geen van alle.

Dus u heeft het uitgaan, het binnenkomen en het aanvaarden verdreven.

U heeft de geest die voor deze leegte staat alle beweging ontzegd.

Dan is de geest zelf leeg, want de beweging is de geest.

De geest is leeg gemaakt van beweging, dus is er geen entiteit die enige beweging op gang kan brengen.

Laat hem leeg blijven.

Laat hem leeg zijn.

De geest heeft zichzelf gezuiverd van verleden, toekomst en heden; hij heeft zichzelf gezuiverd van worden, en worden is tijd.

Dus is er geen tijd, geen maat.

Is er dan leegte?

'Deze toestand komt en gaat vaak.

Zo het dan geen leegte is, het is zeker niet de extase waarover u spreekt.'

Vergeet wat er gezegd is.

Vergeet ook dat het komt en gaat.

Wanneer het komt en gaat, behoort het tot de tijd; dan is er de waarnemer die zegt: 'het is hier, het is verdwenen.'

Deze waarnemer is degene die meet, vergelijkt, waardeert, dus is het niet de leegte waarover wij spraken.

'Brengt u mij onder hypnose?

En hij lachte.

Wanneer er geen maat en geen tijd is, heeft de leegte dan een grens of een omtrek?

Kunt u het dan ooit leegte of niets noemen?

Dan is alles en niets erin aanwezig.