OSHO: GEEN WATER GEEN MAAN 

  DE GELEERDE EN DE DOMME 

Er zijn twee soorten mensen nodig om een tempel te beheren: een geleerde en een heel domme.

Zo worden alle tempels beheerd - twee typen mensen: de geleerden die priester zijn geworden en de dommen die hem volgen.

Zo wordt elke tempel in stand gehouden. Dit zijn dus niet zomaar verhalen: het zijn aanwijzingen voor bijzondere feiten.

Als domme mensen van de aarde verdwijnen zullen er geen tempels meer zijn.

Als geleerde mensen van de aarde verdwijnen, zullen er geen tempels meer zijn.

Om een tempel in stand te kunnen houden is dualiteit vereist.

Daarom kun je God niet in een tempel vinden, want je kunt hem niet in de dualiteit vinden.

Tempels zijn uitvindingen van slimme mensen om de dommen uit te buiten.

Alle tempels zijn uitvindingen van knappe uitbuiters.

Zij zijn de priesters geworden.

Priesters zijn de slimme mensen, zij zijn de grootste uitbuiters en ze buiten je zodanig uit dat je zelfs niet tegen hen in opstand kunt komen.

Ze buiten je uit voor je eigen bestwil.

De priesters zijn de slimste omdat zij theorieën uit niets spinnen. Het is werkelijk geweldig!

Al die theologen, alles wat ze geschapen hebben.

Er is schranderheid voor nodig om religieuze theorieën te scheppen.

En zij scheppen zulke bouwwerken dat het voor de gewone man bijna onmogelijk is om ze binnen te gaan.

En door hun aparte taalgebruik en hun technische termen kun niet je begrijpen wat ze zeggen.

En als je het niet kunt begrijpen, denk je dat ze heel diepzinnig zijn.

Steeds als je iets niet kunt begrijpen denk je dat het erg zal diepzinnig zijn - het gaat buiten je om! Let wel!

Boeddha spreekt in een heel gewone taal die door iedereen verstaan kan worden.

Het is niet de taal van de priester.

Jezus spreekt in kleine gelijkenissen, iedere ongeletterde kan ze begrijpen.

Hij hanteert nooit enig religieus taalgebruik.

Mahavir spreekt en verspreidt zijn leer in de taal van de gewoonste en eenvoudigste mensen.

Mahavir en Boeddha gebruiken nooit het Sanskriet, nooit!

Want Sanskriet was de taal van de priester, van de Brahmaan.

Sanskriet is de ingewikkeldste taal.

De priesters hebben het sanskriet zo gekneed dat het ingewikkeld is geworden.

Ze hebben het gepolijst en gepolijst.

Het woord sanskriet betekent: polijsting, verfijning.

Ze hebben het tot zo'n hoogte verfijnd dat je hen alleen kunt begrijpen als je heel geleerd bent: anders gaat het boven je pet.

Boeddha gebruikte de taal van de mensen: het Pali. Pali was de taal van de mensen, van de plattelandsbevolking.

Mahavir gebruikte Prakrit: Prakrit is de grove vorm van Sanskriet. Prakrit is de natuurlijke vorm van het Sanskriet.

Zonder veel grammatica.

Er is nog geen geleerde bijgekomen.

Hij heeft de woorden nog niet verfijnd waardoor ze het begrip van de mensen te boven gaan.

Maar de priesters hebben het Sanskriet gebruikt en dat doen ze nog.

Niemand verstaat nog Sanskriet, maar toch gebruiken ze het, omdat hun hele afhankelijk is van een kloof en niet van een brug - alleen afhangt van het scheppen van een kloof.

Als de gewone man kan begrijpen wat ze zeggen zijn ze verloren.

Want ze zeggen niets.