OSHO: GEEN WATER GEEN MAAN 

  HET EGO LOST OP,  JE KUNT ZELFS GEEN "IK" ZEGGEN  

De dood is het crescendo, de hoogste top die het leven kan bereiken.

In het moment van het sterven is er veel mogelijk.  

Als je je voorbereidt en voorbereid hebt, als je gemediteerd hebt, dan is Verlichting op het moment van sterven heel makkelijk te realiseren - omdat dood en Verlichting op elkaar lijken.

Een meester, een Verlichte, kan je op het moment van sterven gemakkelijk tot Verlichting brengen.

Zelfs voor het gebeurt moet je klaar zijn om te sterven.

Wat gebeurt er bij het sterven?

Plotseling verlies je je lichaam, plotseling verlies je je denken. Plotseling krijg je het gevoel dat je van jezelf weggaat - weg van alles waarvan jij geloofd dat jij het bent.

Het is pijnlijk, omdat je voelt dat je zult verdrinken in leegte; je zult nu nergens meer zijn!

Dat komt omdat je je altijd geïdentificeerd hebt met je lichaam en je hersenactiviteit en geen kennis had van wat daarachter ligt.

Buiten het lichaam en het denken om heb je nooit iets van jezelf geweten.

Je werd zo gefixeerd op, en geobsedeerd door de buitenkant, dat je het centrum volledig bent vergeten.

Bij het sterven moet je dit onder ogen zien: dat dit lichaam verdwijnt en niet langer meer vastgehouden kan worden.

Het denken verlaat je, je beheerst het niet langer meer.

Het ego lost op - je kunt zelfs geen 'ik' zeggen.

Je beeft van angst op de grens van het niets.

Je zult niets meer zijn.

Maar het maakt veel uit als je je voorbereid hebt, als je gemediteerd hebt.

En die voorbereiding houdt in, dat je er alles aan gedaan hebt om de dood te gebruiken, om die afgrond van het niets te gebruiken.

Het maakt veel uit of je je klaar gemaakt hebt voor de sprong, of dat je erin getrokken wordt.

Als je er tegen je zin ingetrokken wordt, als je het niet wilt maar weggerukt wordt, dan is het pijnlijk.

Dan is er intense angst!

En die angst gaat zo diep, dat je op het moment van sterven bewusteloos zult raken.

Dan loop je het mis.

Maar als je klaar bent om te springen, dan is er geen angst.

Als je de dood aanvaardt, verwelkomt en je klaagt niet, maar je bent juist blij en van vreugde vervuld dat het moment gekomen is, waarop je uit de begrenzing van dit lichaam kunt springen, waarop je uit dit ego, dat jou alleen maar leed heeft bezorgd, kunt springen - als je de dood kunt verwelkomen, dan hoef je niet bewusteloos te raken.  

Als je haar kunt aanvaarden en verwelkomen zoals de boeddhisten dat met tathata aanduiden en het niet alleen een aanvaarden is, (omdat het woord eigenlijk onjuist is aangezien het diep in zich een niet-aanvaarden verbergt) nee, als je haar verwelkomt alsof het een feest, een verrukking en een zegen, dan hoef je niet bewusteloos te raken.

Als ze een zegening is dan zul je je op dat moment volmaakt bewust worden.

Onthoud deze twee dingen: als je haar afwijst en 'nee' zegt, dan verlies je het bewustzijn volledig; als je haar aanvaardt, verwelkomt en met je hele hart 'ja' zegt, dan kom je volledig tot bewustzijn.

'Ja'-zeggen in het sterven maakt je volmaakt bewust, 'nee'-zeggen in het sterven maakt je volmaakt onbewust - en dat zijn de twee manieren waarop je kunt sterven.

Je moet volledig open en leeg zijn; alleen dan kun je oog in oog komen met de dood, omdat de dood leegte is.

Alleen het gelijke kan het gelijke leren kennen.

Alleen hetzelfde kan hetzelfde begrijpen.

Als er ook maar een woord in je leeft, dan ontgaat het je, omdat dan je denken aanwezig is en de dood kent geen denken.

De dood heeft geen gedachten.

De dood is eenvoudig een vallen in de leegte.

En ik zeg jullie ook: als je er je leven naast hebt gezeten dan is er nog maar een mogelijkheid, een hoop - het moment van het sterven.

Maar je hoeft er niet op te wachten, omdat het ook op dit moment kan gebeuren!

Als het nu niet gebeurt, blijf het dan proberen.

Maak je klaar voor de dood!

Als je er klaar voor bent zal ik er zijn om je een duw te geven.

Als je er klaar voor bent is het erg gemakkelijk, een rukje maar en het denken wordt opgeblazen.