OSHO: JAREN VAN VOORBEREIDING 

  HIER-NA-MAALS / HIER-NU-MAALS  

Tot slot een paar citaten van Bhagwan(Osho): 'de mens,' zo zei hij eens, 'De mens is niet wat hij is.

De mens is geworden wat hij niet is.

Dat is de wortel, de basisoorzaak van zijn lijden.

Hij heeft zich verwijderd van zijn Zijn.

Hij is te zeer betrokken geraakt in worden.

Dat is ook de enige en werkelijke betekenis van het begrip 'De verloren zoon'.

Hij is daarom 'verloren' omdat hij betrokken en vereenzelvigd is geraakt in zijn ergens-naar-toe-gaan-natuuur, zijn gelukszoekerei.

Wat daar onder ligt, de Grond, het primaire Zijn, is verduisterd geraakt.

'Worden,'zo zei Bhagwan(Osho),'betekent onecht worden.

Worden betekent iets bereiken wat je niet bent.

Het spreekt vanzelf dat de consequenties van de verwerkeling van Gestalt B groot zijn.

Want als dit principe van puur Zijn is gerealiseerd, ik er in verwijl en de rest laat verdampen, dan verdamp... 'ik'!

Het principe (Gestalt B) dat gelokaliseerd en verwerkelijkt werd is... oplosmiddel.

Ik hoef niets te doen.

Zoals Bhagwan(Osho) eens zei: 'de mens moet zich ontspannen in zijn Zijn en de Waarheid weten'.

Waarheid die reeds is gegeven, die niet ergens in de toekomst ligt en geen doel kan zijn.

Je komt uit Waarheid.

Als je de Bron opnieuw kunt vinden (herinneren) zul je weten wat Waarheid is.

Je gaat er niet naar toe.

Alle gaan doet je verder van de Waarheid verwijderen.

Het gevolg van deze confrontatie met een kernthema was dat ik - zoals reeds gezegd - Bhagwan(Osho) beter ging verstaan.

Ik zal hier-na-maals moeten inruilen voor hier nu mals.

Ik zal mij diep moeten realiseren dat 'het paradijs' hier is en nu, ook al heeft iedereen mij toegefluisterd, dat dit een tranendal is en straks de hemel komt.

Als Hangwang sprak over 'the boter score', de andere kant van de rivier waaruit hij mij toeriep, als hij sprak vanaf de top van de berg, waarop hij zat en zich wendde tot mij daar in de vallei, dan legde hij er de nadruk op dat deze vormen van beeldspraak, misverstanden kunnen scheppen.

Want 'de andere kant van de rivier' is deze kant en de top van de berg is in deze vallei.

Of om het anders te zeggen 'transcendentie is immanentie'.

Daarom is bij voortduring door hem gezegd: 'laat alle preoccupaties met verleden en toekomst vallen, wees alleen hier-en-nu'.

Op zichzelf is dat al een forse klap tegen het functioneren van de geest, die daar juist niet tegen kan.

Als men tracht hier-en-nu te zijn, zal men ontdekken, dat men altijd 'daar' is of 'toen' en 'straks'.

Men zal ontdekken, hoeveel verzet er is tegen het volledig verglijden en opgaan in het bewustzijn van dit moment en deze plaats.

Zijn beschouwingen over 'hier-en-nu-zijn' zijn zo veelvoudig, dat ik er slechts een vermelden die mij trof.

In een vroege serie lezingen over de Tantra-mysticus Tilopa werd een pregnante uitdrukking van deze Verlichte nader onder de microscoop gelegd.

Het allerhoogste inzicht is om immanentie te realiseren zonder hoop.

Waarom wordt hier gezegd: 'zonder hoop'?

Omdat de beweging van hoop toekomst brengt.

Met hoop valt verlangen samen, met de beweging van hoop komt het streven van de mens iets aan zichzelf te verbeteren.

De hebzucht naar meer komt met de hoop, onvrede met nu en hier hangt ermee samen.

Tilopa sprak niet over hopeloosheid, want dat is de andere zijde van hoop.

Er wordt gesteld 'wees gewoon zonder hoop'.

Wanneer men hoop laat vallen ontvouwt zich een andere dimensie van Zijn en voor de Westerse mens is dat uiterst moeilijk te begrijpen.

Men rangschikt het onmiddellijk onder nihilisme of pessimisme.

Het wordt als hopeloosheid geïnterpreteerd.

Leven zonder hoop lijkt oppervlakkig gezien inderdaad verbonden met pessimisme.

Het is moeilijk voor de Westerse geest om te accepteren dat de zinsnede 'Laat alle hoop varen' de uitnodiging is tot 'God-realisatie', tot de explosie van puur Zijn, tot het vervloeien in de 'suchness' van de existentie en tot het spuiten van een fontein van energie.

Iedere conflictbeweging, deel van deze beweging van de hoop is dan gestaakt.