OSHO: HET MOSTERDZAAD 

  SCHULDGEVOEL VAN DE JODEN  

Je kunt de waarheid niet verbranden, je kunt de waarheid niet kruisigen.

Daarom zei ik dat toen Jezus werd gekruisigd door joden, Jezus niet is gekruisigd, maar de joden zelf.

En sinds die tijd brandt het vuur, en ze vermijden het en ontvluchten het - maar het volgt hen.

Je kunt met stenen gooien, maar de waarheid wordt nooit gedeerd.

Als je stenen gooit naar de waarheid betekent dat dat jij uiteindelijk verwond zult worden, jij zult branden; er spat vuur uit je eigen stenen.

En dat is de gehele geschiedenis van de joden: twintig eeuwen aan een stuk, hebben ze gebrand.

En ik zeg niet dat zij die hen gemarteld hebben gelijk hebben.

Nee.

Ik ben geen aanhanger van Hitler, of van die de joden verbrand en verstrooid hebben;

Nee, het is niet goed.

De joden dragen hun wond zelf mee - ze scheppen hun Hitlers.

En dat lijkt heel, heel moeilijk te begrijpen.

Een schuldig mens loopt rond op zoek naar iemand die hem straffen zal.

Als iemand hem straft, voelt hij zich gerust.

Heb je wel eens naar kinderen gekeken?

Als jij ze niet straft, straffen ze zichzelf; ze slaan zichzelf in het gezicht - dat ontspant hen.

Als een kind iets kwaads heeft gedaan, dan kijkt het of zijn vader of moeder of iemand anders het te weten komt of niet, hij wil dat weten.

Als ze het te weten komen, kunnen ze het kind slaan, en dan is het gerust omdat het gestraft is.

Uit!

De rekening is vereffend; het deed verkeerd en is gestraft.

Maar als niemand het weet, dan voelt het zich niet lekker: er blijft iets onafgewerkt.

Het kruipt in een hoek, en slaat zichzelf in het gezicht.

Dan is het gerust.

En dat doen ook mensen die zich onthouden; ze hebben iets verkeerds gedaan - het gaat er niet om of dat al of niet waar is, ze denken dat ze iets verkeerds gedaan hebben - en dan straffen ze zichzelf.

Je denkt dat ze zich in een diepe tapascharya begeven, in verzaking, dat het grote heiligen zijn.

Maar het zijn slechts schuldige mensen die zichzelf straffen.

Misschien vasten ze, misschien slaan ze zichzelf op de borst; misschien verbrandden ze zich levend, maar ze zijn niet meer dan schuldige kinderen, onvolwassen, die zichzelf straffen; ze hebben iets kwaads gedaan, en ze willen de zaken weer in evenwicht brengen.

Ze willen tot God zeggen: 'ik heb mezelf genoeg gestraft, nu hoeft u me niet meer te straffen.'

En dat hebben de joden gedaan.

Het is een van de diepst gaande eigenaardigheden van de menselijke geest.

De joden zijn altijd op zoek naar hun Adolf Hitlers, iemand die hen kan doden - dan voelen ze zich gerust.

Als niemand zich om hen bekommert, voelen ze zich niet op hun gemak, het schuldgevoel vervolgt hen.

Als je stenen gooit naar de waarheid, moet dit wel gebeuren, en zelf na twintig eeuwen van lijden hebben de joden nog niet toegegeven dat ze kwaad deden.

Nee.

Jezus wordt nog niet aanvaard, ze gaan door met zich te gedragen alsof Jezus niet heeft bestaan; nog altijd is Jezus geen deel van hen.

En ik zeg je, dat ze moeilijkheden zullen houden totdat ze Jezus opeisen.

En de moeilijkheden worden niet door anderen veroorzaakt - ze zoeken ze.

Ze zijn schuldig, en hun schuld is heel groot.

Kun je je iets misdadigers voorstellen dan het kruisigen van een boeddha, het kruisigen van een Jezus, het kruisigen van een Krishna?

Jezus die vereerd en gevolgd moest worden, Jezus die gevolgd moest worden en nageleefd - en je deed het tegenovergestelde.

Jezus die je leven, je leven zelf moest worden, je kloppende hart - je deed net het tegenovergestelde, je doodde hem.

In plaats van hem tot je leven te maken, vernietigde je zijn leven.

Deze wond zal de joden achtervolgen.

Het is moeilijk hem kwijt te raken - tenzij ze Jezus opeisen.

De joden bleven schuldig; de wond achtervolgt hen en nog altijd eisen ze Jezus niet op.

Ze zouden hem moeten opeisen - hij was een jood; hij werd als jood geboren, leefde als jood en stierf als jood; hij was nooit een christen - ze kunnen hem opeisen.

En er is geen andere jood opgestaan van hetzelfde formaat.

Zelfs niet in deze eeuw, waarin er veel grote joden werden geboren.

De grootste mensen van deze eeuw zijn joden - joden zijn mensen met heel grote mogelijkheden: Freud is een jood, Marx is een jood, Einstein is een jood - alle drie de grote mensen die deze eeuw heeft gecreëerd zijn joden.

Maar geen van hen is te vergelijken met Jezus, de grootste van alle joden hebben ze verworpen.

Eens, als ze hem opeisen zullen ze zich rustig voelen, dan zal hun wond helen.

Ze zullen gezond en heel zijn, en dan zijn er geen Hilters meer nodig.

Ze scheppen hun Hilters, en als ik je dat zeg, moet je altijd hier aan denken; altijd als je schuldig voelt, schep je iemand die je straft.

Je zoekt de bestraffing, omdat de straf je schuldeloos maakt, en dan kom je tot rust.

Voel je niet schuldig, want doe je dat wel, dan zoek je de straf.

Geniet van het 'totale' leven, want anders zul je schuldig voelen. Aanvaardt het leven zoals het is, wees er dankbaar voor zo als het is; voel een diepe dankbaarheid - dat maakt je tot een religieus mens.

En als je de totaliteit eenmaal aanvaardt, word je heel.

Alle delen verdwijnen... er daalt een diepe stilte in je neer... je bent vervuld van het onbekende; want als je heel bent, klopt het onbekende aan je deur.