|
OSHO: GEEN WATER GEEN MAAN
VERLICHTING IS JE BEWUST WORDEN WIE JE BENT Verlichting gebeurt altijd
plotseling. Er bestaat geen geleidelijke
vooruitgang ernaar toe, omdat alle geleidelijkheid tot het denken behoort en Verlichting
maakt geen deel uit van je denken. Alle stappen behoren tot het denken
en Verlichting gaat boven het denken uit. Daarom kun niet naar Verlichting toe
groeien, je springt er eenvoudig in. Je kunt niet stap voor stap gaan; er
zijn geen treden. Verlichting is als een afgrond, of je
springt, of je springt niet. Je kunt Verlichting niet in delen, in
fragmenten verkrijgen.
Het is één geheel - of je
zit er in, of niet, maar het is geen geleidelijk proces. Onthoud, dat dit een van de meest
fundamentele zaken is: het volstrekt zich niet in brokstukken, maar volledig, totaal. Het gebeurt als één geheel
en dat is de reden waarom het denken nimmer in staat zal zijn het te begrijpen. Het denken kan alles begrijpen wat
verdeeld kan worden. Het denken kan alles begrijpen wat in
fasen bereikt kan worden, omdat het denken analyse, verdeeldheid, versplintering betekent. Het denken kan delen begrijpen, maar
het geheel zal altijd ongrijpbaar blijven. Als je dus naar het denken luistert
zul je er nooit komen. Verlichting is je bewust worden wie
je bent. Het heeft niets te maken met de
wereld buiten je. Het heeft niets te maken met wat
anderen hebben gezegd. Wat anderen hebben gezegd doet niet
ter zake. Jij bent er. Waarom pak je en raadpleeg je de
Bijbel, de Koran, en de Gita? Sluit je ogen en jij bent in je
oneindige glorie. Sluit je ogen en de deuren zijn open. Omdat jij er bent hoef je het niemand
te vragen. Als je vraagt zul je het mislopen. Het vragen op zich laat zien, dat je
denkt ergens anders te zijn. Het vragen op zich laat zien, dat je
om een landkaart vraagt. En voor de innerlijke wereld bestaat
er geen kaart; het is niet nodig omdat je niet naar een onbekende bestemming gaat. Werkelijk, je beweegt je helemaal
niet voort. Jij bent er. Jij bent het einddoel. Jij bent niet de zoeker, jij bent de
Verlichting. Dus wat is Verlichting? Als je buiten jezelf zoekt, ben je in
een toestand van niet-verlichting. Als je in jezelf zoekt, ben je in de
toestand van de Verlichting. Het enige verschil is dus de
scherpstelling. Als je scherp stelt naar buiten, ben
je niet-verplicht; als je scherp stelt naar binnen ben je Verlicht. Er is dus sprake van een omkering. De christelijke betekenis van het
woord 'bekering' is prachtig. Maar ze hebben het op een vreselijke
manier gebruikt.
Bekering betekent niet van een hindoe
een christen, of van een christen een hindoe maken. Bekering betekent een omkering. Bekering betekent omkeren naar de
bron, naar binnen keren; dan ben je bekeerd. En je bewustzijn kan naar twee
richtingen vloeien: naar buiten of naar binnen. Dit zijn de twee mogelijke
stroomrichtingen van je bewustzijn. Het kan gedurende vele vele levens
naar buiten vloeien zonder het einddoel te bereiken, omdat het einddoel bij de bron ligt. Het einddoel is niet ergens waar je
zult aankomen. Het einddoel ligt ergens waar je
vandaan komt. De bron is het einddoel. Dit moet je erg goed begrijpen. Als je terug kunt gaan naar je uitgangspunt bereik je je einddoel. Verlichting betekent naar de bron gaan en de bron is
in je; daar vloeit, bonst en klopt het leven zonder ophouden in je. Het denken is altijd oud. Het is nooit nieuw. Het kan van nature niet zijn, omdat
het denken geheugen betekent. Hoe kan het geheugen nieuw zijn? Het denken betekent het bekende. Hoe kan het bekende nieuw zijn? Het denken betekent het verleden. Hoe kan het verleden nieuw zijn? Kijk naar je denken; alles wat het
meesleept is oud, dood. Als je iets te weten komt is het op
dat moment al verleden tijd geworden. Als je iets in jezelf herkent, is het
al verdwenen. Het is niet hier-en-nu. Het is overgegaan in de wereld van de
dood. Het denken als zodanig is daarom van
nature oud. Vandaar dat er uit het denken nooit
iets oorspronkelijks wordt geboren. Het denken kan niet oorspronkelijk
zijn. Het denken kan alleen in herhaling
vervallen. Vandaar dat het denken blijft
herhalen. Het mag dan zijn dat het zich op
duizend-en-een manieren herhaalt, misschien wel door nieuwe woorden, maar het ding blijft
hetzelfde. Het denken kan niet weten, kan het
prille, jonge, nieuwe niet ontmoeten. Steeds wanneer je het prille, jonge,
nieuwe ontmoet, dient het denken opzij gezet te worden, want dan is je blik niet vervuld
van het verleden, niet vertroebeld door het stof van het verleden: dan kan je spiegel
weerkaatsen wat hier-en-nu is. Al het nieuwe wordt geboren uit het
bewustzijn, niet uit het denken. Het bewustzijn is de diepste bron in jezelf. Het denken is het stof dat je in de
loop van je vele reizen hebt verzameld en je hebt nooit een bad genomen. Je kleeft er aan vast. Het is door en door smerig.
En alle meditatietechnieken zijn
niets anders dan methoden om dit denken een bad te geven, een innerlijk bad, zodat het
stof wordt afgespoeld en het verscholen bewustzijn aan de oppervlakte kan komen en de
werkelijkheid tegemoet kan treden. De werkelijkheid is er, jij
bent er, maar er is geen ontmoeting, omdat het denken tussen jou en de werkelijkheid
staat. Je ziet alles door je denken. Je hoort alles door je denken en op
die manier ben je bijna doof en blind. Jezus blijft zijn volgelingen
voorhouden: 'als je oren hebt om te horen, luister dan naar mij! Als je ogen hebt om te
zien, kijk dan!' Net als jullie hadden ze allemaal ogen. Net als jullie hadden ze allemaal
oren. Maar Jezus weet, en ik weet, dat je
doof en blind bent. Steeds wanneer je met je denken
luistert, hoor je niets, want het denken verklaart, het denken kleurt, het denken
verandert en maakt zichzelf in de war. En alles wat tot je komt is al oud. Het denken heeft het voor elkaar
gekregen. Het denken heeft er zijn eigen
betekenis, zijn eigen interpretatie aan gegeven. Het denken heeft er een verklaring
voor gegeven. Tenzij je een goed luisteraar wordt,
zal het je dan ook blijven ontgaan.
Goed luisteren betekent, het vermogen
zonder het denken te luisteren. Goed zien betekent het vermogen zonder het denken te
kijken, het vermogen te zien zonder te interpreteren, zonder te oordelen, zonder te
veroordelen, zonder een waarde te bepalen en zonder ja of nee te zeggen. Als ik tegen je spreek, zie ik je
denken al ja of nee knikken. Ook als het knikken onzichtbaar is
kan ik het zien. Je bent het je misschien niet bewust,
maar soms zeg je 'ja' - het denken heeft geïnterpreteerd en soms zeg je 'nee' - het
denken heeft geïnterpreteerd. Het denken is tussenbeide gekomen,
heeft een waarde bepaald. Het is je ontgaan. Als je alleen maar luistert en
oordeelt word je je plotseling bewust dat dit denken de hele ellende is geweest.
Een ding moet je goed onthouden: het
denken is oud en kan nooit nieuw zijn. Denk dus nooit dat je oorspronkelijk
denkt. Geen enkel denken kan oorspronkelijk
zijn. Alle denkwerelden zijn oud en
herhalen zich. Daarom houdt het denken er van om te
herhalen en is het altijd tegen het nieuwe. Omdat het denken de samenleving heeft
gevormd is de samenleving altijd tegen iets nieuws. Het denken heeft de staat, de
samenleving, de moraal geschapen; zij zijn allemaal tegen het nieuwe. Alles wat het denken heeft gemaakt zal altijd tegen het nieuwe zijn. Niets is ouderwetser dan het denken. Verlichting is altijd te vergelijken
met toeval, omdat het niet te voorspellen is en je het niet kunt besturen. Je kunt het niet regelen, je kunt er
niet voor zorgen dat het gebeurt. Als je het kunt laten gebeuren dan
kan het nooit buiten je denken omgaan. Als je het kunt veroorzaken dan is
het hoogstens een truc van je denken.
Veel mensen proberen het te besturen,
ze proberen van alles om Verlichting te veroorzaken, maar het is niet oorzakelijk. Als jij het veroorzaakt dan
kan het niet groter zijn dan jezelf. Als jij het veroorzaakt, is
het absoluut waardeloos. Het gebeurt en je kunt het niet
veroorzaken. Het gebeurt niet in samenhang met het
denken, het is een onsamenhangende afgrond. Plotseling ben jij er niet
meer en is het er. Hoe kun je het besturen? Als jij het bestuurd ben jij aanwezig.
|